PRK Tanjung Piai 1

TANJUNG PIAI UJIAN SEIMBANG BAGI PH & BLOK PEMBANGKANG

Pilihan Raya Kecil (PRK) Tanjung Piai yang bakal diadakan ekoran kematian penyandang kerusi P165, Dato' Md Farid Md Rafik tempoh hari, lebih menarik dibincangkan dari sudut impaks kepada kedua-dua pihak utama; Pakatan Harapan (PH) sebagai kerajaan dan blok pembangkang khususnya UMNO dan Barisan Nasional (BN). 

Bahagian pilihan raya Persekutuan P165 Tanjung Piai dibentuk menerusi persempadanan semula kawasan pilihan raya 2003. Sebelum persempadanan, kawasan ini adalah sebahagian dari bahagian pilihan raya Persekutuan Pontian, yang digunakan dalam dalam pilihan raya umum (PRU) bermula PRU4 (PRU 1974), hasil persempadanan semula 1973, sehingga PRU10 (PRU 1999). Bahagian pilihan raya Persekutuan P144 Pontian mengandungi dua bahagian pilihan raya Negeri: N39 Pulau Sebatang dan N40 Kukup dipecahkan kepada P164 Pontian dan P165 Tanjung Piau, dan masing-masing terkandung dua bahagian pilihan raya negeri. Kawasan baru P164 Pontian terkandung N53 Benut dan N54 Pulau Sebatang, sementara N55 Pekan Nenas dan N56 Kukup dalam P165 Tanjung Piau. 

Kawasan P165 Tanjung Piau adalah bahagian besar N40 Kukup sebelum persempadanan 2003.  Dalam PRU10, taburan pengundi di kawasan pilihan raya Kukup: Melayu 52.4%, Cina 46.7%, India 0.9%. Sungguhpun Kukup, satu kawasan campuran dan Kukup yang merupakan sebahagian kawasan Parlimen Pontian, sejak sekian lama adalah kubu kuat BN, tetapi BN sentiasa melatakkan calon UMNO untuk kerusi ini. 

Dalam PRU10, BN menerusi Jamilah Endan memenangi kerusi Kukup setelah menguasai 80.8% undi popular, untuk mengatasi undi calon Parti Keadilan. Sebelum itu, dalam PRU9, Ahmad Abdullah yang mewakili BN memungut 89.2% undi popular, di kala kedudukan BN cukup kuat, selepas merosot kesan perpecahan UMNO selepas pemilihan kepimpinan 1987, dalam PRU8. Kemerosotan peratusan undi BN dalam PRU10 (PRU 1999) adalah kesan Reformasi 1998 yng memberi sedikit kesan di negeri-negeri selatan Semenanjung. Gambaran kekuatan BN dan UMNO khususnya yang menghilangkan wang deposit calon lawan, menggambarkan latar belakang kawasan pilihan raya Kukup yang kemudiannya membentuk Parlimen Tanjung Piau. 

Dalam PRU11 (PRU 2004) yang menyaksikan kejayaan cemerlang BN, yang ada kaitan dengan persempadanan semula sebahagian kawasan pilihan raya di seluruh negara, kerusi baru P165 Tanjung Piau diperuntukan kepada calon MCA. Ong Ka Ting yang memenangi kerusi Parlimen Pontian dalam PRU10, diperturunkan mewakili BN. Beliau memenangi kerusi campuran ini dengan menguasai 86.4% undi popular, untuk mengatasi calon DAP, Tan Hung Meng. Ong memperolehi 28,046 undi, sementara Tan hanya dapat 4,431 undi. Undi Tan tidak jauh beza dengan undinya yang juga bertanding kerusi negeri Pekan Nenas, 4,233 undi. Pekan Nenas adalah kawasan majoriti pengundi Cina. 

Persaingan antara BN dengan parti pembangkang di daerah Pontian, walaupun tanpa pakatan pembangkang, adalah satu lawan satu. Ini dapat dikesan semenjak PRU4 (1974). Daerah Pontian adalah antara kawasan-kawasan kubu kuat Perikatan/BN, yang sukar disaingi pembangkang, malah dalam PRU6, BN menang tak bertanding di Parlimen Pontian.  

Kerjasama yang mantap parti-parti pembangkang menerusi Pakatan Rakyat telah mengubah pola pilihan dan prestasi BN. Bermula PRU12,  BN gagal mengekalkan pencapaian kuasai lebih 80% undi serta tradisi menghilangkan wang pertaruhan parti lawan. Bagi kerusi Parlimen Tanjung Piau, yang mempunyai 50.16% pengundi Melayu, 48.77% Cina dan 1.01% India, calon MCA mewakili BN, Wee Jeck Seng hanya memperolehi 68.1% undi sahaja. Undinya merosot ke 23,302 undi berbanding 28,046 undi dipungut BN dalam PRU11. Undi DAP telah meningkat dari 4,431 undi kepada 8,973 undi, menerusi calon Melayu, Ahmad Ton, bekas Pengerusi DAP Johor. 

Dalam PRU13, peratusan pengundi Melayu telah meningkat kepada 52.11% di Parlimen Tanjung Piai, dengan pengundi Cina merosot kepada 46.5%, tidak menjejaskan sokongan kepada pembangkang yang diwakili DAP menerusi calon Melayu, Mahzir Ibrahim. Calon DAP memungut 19,581 undi iaitu 43.8% berbanding 8,973 undi atau 31.9% dalam PRU12. 

Sebaliknya, walaupun berjaya meningkatkan undi kepada 25,038 undi, telah sebenarnya berlaku kemerosotan dibandingkan dengan jumlah pengundi Parlimen Tanjung Piau yang meningkat dalam PRU13. Undi BN hanya 56.2%, yang mengecilkan majoriti kemenangan dari 12,371 undi (PRU12) kepada 5,457 undi (PRU13). 

Dalam PRU13, bermulanya pertapakan DAP di daerah Pontian, apabila DAP berjaya menguasai kerusi negeri Pekan Nenas, salah satu kerusi DUN di bawah Parlimen Tanjung Piau. Calon DAP, Yeo Tung Seng memungut 15,434 atau 54.7% undi untuk mengatasi Wong You Fong calon BN, yang dapat 12,767 atau 45.3% undi, dengan majoriti 2,669 undi. Dalam PRU12, calon BN, Tang Nai Soon memperolehi 12,297 undi mengalahkan Ahmad Ton, dari DAP, dengan majoriti 3,324 undi. Calon DAP memperolehi 8,973 undi atau 42.2% undi popular. Dalam PRU12, peratusan pengundi di Pekan Nenas; Melayu 37.8%, Cina 61.0%, sementara dalam PRU13; Melayu 40.7%, Cina 57.8%. 

Dalam PRU14, berlaku pengurangan pengundi berdaftar bagi kerusi Pekan Nenas dari 32,486 orang (PRU13) kepada 26,608 orang, dengan komposisi; Melayu 53.4%, Cina 45.1%, India 1.0%, Lain-lain 0.5%. DAP masih mengekalkan kerusi Pekan Nenas dengan pengecilan saiz kemenangan. Yeo Tung Seng hanya perolehi 11,856 undi atau 52.9% berbanding 54.7% dalam PRU13. Calon BN, Tan Eng Meng, perolehi 10,548 undi atau 47.1% berbanding 45.3% dalam PRU13. 

Kerusi N56 Kukup adalah kawasan majoriti Melayu, dimenangi BN menerusi calon UMNO, Jamilah Endah dengan majoriti besar dalam PRU11, 9,941 undi. Beliau memungut 11,544 undi berbanding undi calon Pas, Ahmad Samsi Kemat, 1,605 undi atau 12.2% (gagal mempertahankan wang deposit). 

Dalam PRU12, calon Pas, Ahmad Samsi Kemas, walaupun kalah tetapi mampu mempertahankan wang deposit, apabila berjaya meningkatkan undinya kepada 17.2% undi popular, serta mengurangkan majoriti kemenangan calon BN, kepada 8,639 undi. Peratusan undi popular BN dalam PRU11 87.8% menurun kepada  82.8% dalam PRU12. Taburan pengundi DUN Kukup; Melayu 69.72%, Cina 29.39%, India 0.16% dari jumlah 17,687 pemilih.

Dalam PRU13, pengundi N56 Kukup ialah 19,389 orang, terdiri dari; Melayu 71.26%, Cina 27.56%, India 0.34%. BN yang mempertahankan kerusi ini menerusi Suhaimi Salleh meraih 11,682 undi atau 71.1%, kerana peningkatan undi diperolehi calon Pas, Haji Ghazali Ayub yang mendapat 4,736 undi atau 28.9% undi, telah menyempitkan perbezaan undi kepada 6,946 undi. 

Penurunan peratusan pengundi Melayu kepada 60.2% serta peningkatan pengundi Cina, 38.21%, dalam PRU14, membuka ruang yang lebih terbuka kepada BN dan pasukan pembangkang. Lantaran ketiadaan Pas dalam pakatan pembangkang menjadikan saingan di Kukup kepada 3 penjuru: BN, Pakatan Harapan dan Pas. BN masih kekalkan kerusi apabila calonnya, Datuk Othman Yusof berjaya memungut 11,173 undi atau 51.9% untuk menyingkirkan calon PH dari Amanah, Suhaizan Kayat yang perolehi 10,251 undi, dengan majoriti 862 undi. Calon Pas, Dr Karim Deraman hanya perolehi 1,040 undi atau 4.8% (hilang wang pertaruhan). Kerusi Kukup yang tradisinya diberikan kepada Pas untuk mencabar UMNO, dapat menyelamatkan BN lantaran perpecahan undi tradisi Pas. 

Dalam PRU14, kawasan Parlimen Tanjung Piai mempunyai 53,528 pemilih iaitu; 56.8% Melayu, 41.64% Cina dan baki 1.7% adalah pemilih India dan lain-lain kaum. Di kawasan campuran ini, BN mengekalkan wakil MCA, Wee Jeck Seng, sementara PH meletakkan calon Melayu dari Parti Bersatu, Dr Md Farid Md Rafik. Pas memberikan kerusi ini ditandingi oleh sekutunya, Parti Berjasa, Nordin Othman. 

BN hilang kerusi Parlimen buat pertama kali, di daerah Pontian, kubu kuat UMNO sejak merdeka, apabila calonnya hanya perolehi 20,731 undi atau 46.1% undi. Parti Bersatu, serpihan UMNO unggul dengan 21,255 undi atau 47.3% undi, untuk memenangi kerusi P165 dengan majoriti 524 undi. Calon Berjasa mewakili Pas hanya mampu dapat 2,962 undi atau 6.5% serta hilang wang pertaruhan. 

Daripada perkembangan dan kecenderungan pencapaian parti-parti dalam tempoh pembentukan kawasan pilihan raya P165, dua faktor menarik perhatian penganalisaan; perkembangan politik peringkat nasional dan perubahan taburan pengundi mengikut ras. Peningkatan dan kemerosotan sokongan kepada mana-mana blok sama ada kerajaan atau pembangkang sedikit sebanyak dipengaruhi sentimen perkauman. Undi DAP merosot bila pengundi Cina berkurangan, begitu juga undi UMNO semakin kecil bila peratusan pengundi Melayu menurun. 

Pengundi Melayu yang semakin meningkat di Parlimen Tanjung Piau; 50.2% (PRU12), 52.1% (PRU13), 56.8% (PRU14), membantu pakatan pembangkang menukar strategi memilih calon. Setelah kurang berkesan perletakan calon Melayu DAP, dilepaskan kepada calon Parti Bersatu, serpihan UMNO, di kubu UMNO/BN. Sebaliknya BN mengekalkan calon BN di kala bilangan dan peratusan pengundi Melayu yang semakin meningkat.

Sepatutnya BN boleh dengan senang mengekalkan kerusi P165 setelah berlaku saingan tiga penjuru kesan perpecahan pembangkang. Undi pembangkang berpecah, tetapi lantaran Pas sendiri diancam serpihannya, Amanah, bukanlah satu faktor penentu. 

Hasil PRU14 bagi Parlimen Tanjung Piai dan kedua-dua kerusi DUN, memberikan latar belakang menarik dan istimewa kepada politik masa depan. Dengan perkembangan semasa khusus penyatuan UMNO-Pas, undi sebanyak 2,900 yang diberikan Pas, boleh menjadi faktor penentu PRK P165 Tanjung Piau. Dijangkakan perkembangan pasca PRU14 bagi kedua-dua pasukan; kerajaan PH dan blok pembangkang, akan mendominasi sepanjang kempen Pilihan Raya Kecil P165 Tanjung Piai nanti.





 

Pakatan Pembangkang

PEMUAFAKATAN PEMBANGKANG BUKAN RASIS

Pemuafakatan menerusi Himpunan Penyatuan Ummah oleh UMNO dan Pas tidak harus dilihat dari sudut pertimbangan perkauman tetapi satu kerjasama antara parti pembangkang dalam sebuah demokrasi berparlimen perwakilan berkawasan (constituency representatives). Sebagai pembangkang, menjadi hak kepada UMNO dan Pas mencari kaedah atau pendekatan berkesan sebagai persediaan menghadapi Pilihan Raya Umum ke 15 (PRU15). Apa yang digariskan oleh Piagam Muafakat Nasional bermatlamat meletakkan kerjasama UMNO-Pas sebagai wadah siasah yang boleh diterima oleh rakyat Malaysia untuk bersaing di pentas demokrasi. 

Persepakatan UMNO dan Pas, haruslah diukur dari sudut kekuatan, pengaruh dan keupayaan keberadaan dalam arus perdana politik nasional dalam tempoh yang panjang. Kedua-dua parti ini, walaupun berada dalam blok pembangkang, tetapi mampu menguasai beberapa kerajaan negeri serta terus berada dalam dewan-dewan perundangan. Keberadaan UMNO dan Pas menafikan Pakatan Harapan (PH) menguasai majoriti di Parlimen dan beberapa dewan undangan negeri. 

Kesan saingan tiga penjuru dalam PRU14 berjaya memecahkan undi di beberapa sektor atau kawasan, membolehkan Barisan Nasional (BN) hilang kerusi-kerusi tradisi. Impaks utama ialah kemenangan kepada PH. Kesan besar dapat disaksikan kepada pencapaian di kerusi-kerusi Parlimen di Semenanjung Malaysia, khususnya di kawasan majoriti Melayu dan campuran. 

Di kawasan majoriti pengundi bukan Melayu, lebih cenderung kepada dua penjuru, antara PH dan BN, walaupun penyertaan parti-parti kecil yang gagal perolehi undi yang memberangkang, tiada penyertaan Pas. Di kawasan pengundi Melayu kurang 20% iaitu 12 kerusi Parlimen, memberikan kemenangan besar kepada calon-calon PH yang diwakili DAP bila berdepan BN. Di kawasan pengundi Melayu dalam lingkungan 20 hingga 39%, iaitu 18 kerusi, semuanya dimenangi PH, kecuali Cameron Highlands. Di kawasan ini, Pas bertanding di 14 kerusi, dengan 12 daripadanya hilang wang pertaruhan. 

PH memenangi 98 kerusi Parlimen di Semenanjung, sementara bakinya dimenangi oleh BN sebanyak 49 kerusi dan Pas 18 kerusi. Di kawasan majoriti bukan Melayu; PH menguasai 29 kerusi atau 96.7% kerusi dan satu kepada BN.  Di kawasan campuran, pengundi Melayu di antara 40% hingga 59%, dikuasai oleh PH dengan memenangi 34 kerusi dari jumlah 37 kerusi atau 91.9% , dengan baki 3 kerusi kepada BN. Sementara di kawasan majoriti Melayu, iaitu pengundi Melayu melebihi 60% pengundi yang berjumlah 98 kerusi dimenangi; PH 35 atau 35.7%, BN 45 dan Pas 18 kerusi. 

PH lebih mendominasi kerusi-kerusi di kawasan majoriti bukan Melayu dan campuran, apabila memenangi lebih 90% kerusi kawasan berkenaan. Di kawasan majoriti pengundi Melayu yang memiliki hampir 60% keseluruhan kerusi Parlimen Semenanjung, kejayaan PH menguasai satu pertiga kerusi sudah dapat menggambarkan sokongan berbagai kelompok masyarakat. Pencapaian tersebut meletakkan PH menguasai 59.4% kerusi Semenanjung yang secara langsung melayakkannya menguasai pemerintahan dengan sokongan beberapa parti dari Sabah dan Sarawak.

Kejayaan PH memenangi sebahagian kerusi di kawasan majoriti Melayu serta kawasan campuran lebih banyak berfokus kepada saingan tiga penjuru. Wujudnya Piagam Muafakan Nasional di antara UMNO dan Pas, sebagai asas pakatan parti-parti pembangkang mempunyai kekuatan pernyataan mana-mana parti yang memenangi sesuatu kawasan pilihan atau wakil rakyat dipilih tidak mewakili suara majoriti pengundi. Sebahagian calon-calon yang menang dalam situasi saingan tiga penjuru tidak mewakili majoriti pengundi kerana perpecahan undi kepada tiga pihak memberikan wakil rakyat  hanya dipilih oleh antara 35 hingga 40 peratus pengundi. Baki dua pertiga pengundi memberikan undi kepada calon yang kalah. Pengundi yang memilih wakil rakyat lebih kecil dari pilihan kepada calon lawan atau majoriti pengundi tidak memilih mereka. 

Seramai  75 orang Ahli Parlimen atau 45.5% yang dipilih dalam PRU14 tidak dipilih oleh majoriti pengundi di kawasan masing-masing di Semenanjung. Mereka hanya meraih undi kurang dari separuh atau 50% iaitu; 37 dari BN, 29 dari PH dan 9 mewakili Pas. Semua kerusi tersebut melibatkan persaingan PH-BN-Pas. 29 kawasan yang dimenangi PH akan terancam bila UMNO mewakili BN bekerjasama dengan Pas demi mengelakkan saingan tiga penjuru. Di samping itu, 10 kerusi dimenangi PH dengan majoriti kecil setelah hanya perolehi peratusan kecil iaitu kurang 52.5%, mengatasi undi BN dan Pas. 

Justeru 75% atau 37 kerusi dimenangi BN dengan pungutan undi kurang 50% dan separuh kerusi Pas juga tidak mewakili suara majoriti pengundi, kedua-dua parti memerlukan saling bergantung. Apabila mereka membuat pakatan, bukan sahaja untuk mengancam PH menerusi saingan dua penjuru dalam PRU15, malah akan menyelamatkan kerusi BN dan Pas yang gagal perolehi sokongan majoriti pengundi. 

Andaian jika pola pengundian kekal sebagaimana PRU14, PH akan berdepan masalah untuk mempertahankan 39 kerusi apabila berlaku saingan dua penjuru, tanpa mengambil kira peratusan pengundi muda yang lebih besar ekoran pelaksanaan penurunan umur pengundi kepada 18 tahun. Sejarah lampau, pengundi muda biasanya cenderung kepada anti-esblishment, satu lagi amcaman utama mana-mana parti yang mempertahankan kerajaan. Kehilangan 39 kerusi boleh membawa kepada peralihan kuasa pemerintahan kerana kiranya BN dan Pas berjaya pertahan kerusi dan merampas 39 tersebut menjumlahkan pungutan 106 kerusi, yang hanya memerlukan sokongan 6 kerusi tambahan dari Sabah atau Sarawak. 

Kerjasama atau ta'awun siyasi antara UMNO dan Pas lebih menampakkan usaha menghalang perpecahan undi di kalangan pembangkang dalam memberikan tawaran kuasa pemerintahan menerusi peti undi dalam PRU15. Kebetulan, blok pembangkang semasa di Parlimen dikuasai oleh 68.3% Ahli Parlimen Melayu, setelah beberapa orang Ahli Parlimen UMNO melompat ke PH, pakatan UMNO-Pas bukanlah pakatan berasaskan perkauman atau rasis tetapi suara pengundi yang tidak menyokong PH. Pakatan ini walaupun jalurnya nampak rasis tetapi lebih kepada tawaran alternatif kepada rakyat, khususnya mereka yang tidak menyokong PH dalam PRU14 dan kekal dengan pendirian sama dalam perjalanan ke PRU15.  

Di samping itu, demi meraikan hak suara majoriti lantaran sistem perwakilan berasaskan kawasan kaedah First Past The Post (FPTP) mendedahkan calon yang dipilih tidak mewakili sokongan majoriti. Sewajarnya, saingan dua penjuru, pakatan parti-parti dalam gagasan PH lawan satu lawan satu dengan persepakatan pembangkang yang dominan, walaupun terbuka untuk parti-parti kecil yang tidak berpengaruh berpeluang menyertai proses demokrasi kepilihanrayaan. Secara umumnya, mekanisme demokrasi sistem dua parti lebih menepati matlamat demokrasi, wakil rakyat dipilih oleh suara majoriti.  

Tindakan rintisan oleh UMNO dan Pas menerusi kerjasama tersebut membentuk pakatan pembangkang yang lebih kukuh dan tersusun adalah kewajipan memperkukuhkan amalan demokrasi. Langkah ini walaupun luarannya nampaknya bersifat penyatuan sokongan Melayu/Islam, tetapi keperluan membentuk satu pakatan pembangkang yang kukuh dapat mengambil peranan semak dan imbang yang berkesan melampaui batasan kaum dan kepercayaan.

Penyatuan Ummah

HIMPUNAN PENYATUAN UMMAH: ANTARA REALITI POLITIK BARU DENGAN CABARAN MALAYSIA BARU

UMNO dan Pas, dua buah parti terbesar mewakili orang Melayu/Islam dalam politik Malaysia semasa telah menandatangani satu perjanjian yang dinamakan piagam hari ini, 14/09/2019. Masing-masing mewakili pemilik kerusi perwakilan Melayu terbesar di Parlimen; UMNO menguasai  dengan 38 kerusi (asalnya 55 kerusi) dan Pas dengan 18 kerusi, satu tenaga berkesan peringkat nasional, walaupun berada di blok pembangkang. 

Pilihan Raya Umum ke 14 (PRU14) yang membantu pakatan pembangkang berjaya menguasai kerajaan Persekutuan. Pakatan ini mengumpulkan 124 kerusi Parlimen menerusi: PKR (47 kerusi), DAP (42 kerusi), Bersatu (13 kerusi), Amanah (11 kerusi), bersama Warisan (8 kerusi) dan 3 orang calon bebas. Pakatan ini diwakili oleh 57 Ahli Parlimen Melayu/Islam dan 67 ahli non-Muslim. Buat pertama kalinya, Parlimen dikuasai oleh ahli non-Muslim, setelah  60 tahun barisan kerajaan dikuasai oleh kelompok Melayu/Bumiputera Islam. 

Sebaliknya blok pembangkang dikuasai perwakilan Melayu/Islam. Blok pembangkang mulai dikuasai perwakilan non-Muslim selepas PRU4 (PRU 1974) bila pembangkang Melayu iaitu Pas serta pembangkang bukan Melayu; PPP, Gerakan dan SUPP sertai kerajaan menerusi pembentukan Barisan Nasional. DAP dengan majoriti Ahli Parlimen Cina mendominasi pembangkang sebelum perpecahan UMNO bermula PRU 1990. 

Kedudukan terakhir di Parlimen, setelah berlaku lompat parti, barisan penyokong kerajaan berjumlah 140 orang; 73 ahli Melayu/Islam, 67 ahli non-Muslim.  Barisan pembangkang yang asalnya seramai 98 orang, kini tinggal 82 ahli, dengan 67 orang ahli Melayu/Islam; 38 UMNO, 18 Pas, 9 Gabungan Parti Sarawak (GPS) dan 2 bebas (bekas UMNO), sementara ahli bukan Islam hanya 15 orang; 9 GPS, masing-masing seorang dari MCA, MIC, PBS, PBRS, STAR dan PSB. 

Lompatan ahli-ahli Parlimen UMNO dan UPKO ke blok kerajaan masih mengekalkan penguasaan perwakilan Melayu/Islam di blok pembangkang. Sungguhpun menerusi agenda lompatan parti berjaya meningkatkan perwakilan Melayu/Islam dalam barisan penyokong kerajaan Malaysia Baru, malah berjaya mengatasi bilangan Ahli Parlimen non-Muslim. Kesannya, secara terbuka DAP yang membuktikan parti dominasi Malaysia Baru yang secara terbuka meminta disekat lompatan Ahli Parlimen UMNO khususnya, menyertai Pakatan Harapan. 

Tindakan terbuka kepimpinan DAP membantah lompatan Ahli Parlimen UMNO, Melayu khususnya,  sertai blok kerajaan, menggambarkan kerisauan tercabar kedudukan DAP menerusi perwakilan bukan Melayu sebagai kuasa dominan dan penentu dalam kerajaan. Reaksi dan respons kepimpinan DAP terhadap tindakan lompat parti beberapa orang Ahli Parlimen UMNO sebagai usaha menghalang perubahan dan pembaharuan pentadbiran kerajaan baru, atas alasan anggota pentadbiran lama yang terpalit berbagai isu yang membantu gelombang penolakan rakyat terhadap kerajaan dahulu. 

Hari ini, dua parti terbesar yang mendapat sokongan dari pengundi Melayu dan pengundi luar bandar menandatangani piagam sempena Himpunan Penyatuan Ummah di Pusat Dagangan Dunia  Putra (PWTC), Kuala Lumpur, demi kelangsungan politik menhadapi cabaran semasa dan mendatang. Piagam ini lebih merupakan satu persepakatan politik untuk mempastikan survival perjuangan dan keperluan di atas realiti suasana politik nasional semasa. 

Lantaran isu-isu yang menyentuh sensitiviti ummah yang dicetus oleh pentadbiran hari ini melibatkan usaha mencabar perkara yang dijamin dalam Perlembagaan Persekutuan serta roh dan semangat persepakatan kontrak sosial yang menjadi asas kemerdekaan dan pembentukan negara, mengajak UMNO dan Pas sebagai pembangkang utama mengambil satu inisiatif politik baru. Inisiatif politik  yang bermatlamat menyatukan dua wadah yang mengambil haluan berbeza demi menguatkan suara mewakili kepentingan ummah yang berdepan risiko hakisan jaminan dan perlindungan. Di bawah kerajaan Malaysia Baru sudah terurai usaha mencabar kuasa dan kedudukan Raja-raja Melayu, kedudukan Islam sebagai agama Persekutuan dan Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan dicabar, jaminan hak keistimewaan Bumiputera mula dipersoalkan. 

Usaha meratifikasi ICERD, statut Rum, tentangan pelaksanaan tulisan jawi dalam mata pelajaran Bahasa Melayu, tindakan-tindakan Dong Zong, penghinaan terhadap peribadi Nabi Muhammad s.a.w., isu LGBT, mempersoalkan kehadiran dan asal orang Melayu, adalah antara cebisan isu di peringkat awal pentadbiran Malaysia Baru, yang memperlihatkan peringkat awal ancaman kepada kontrak sosial yang dipersetujui bersama oleh tiga kelompok terbesar penduduk; Melayu, Cina dan India. Paling utama diperhatikan unsur-unsur tersebut sebagai ancaman kepada kedudukan Islam yang termaktub dalam Perlembagaan. 

Piagam sebagai tanda persetujuan jiwa besar Pas dan UMNO melupakan sejarah silam, membentuk pemuafakatan politik untuk mendepani iklim politik nasional. Dasarnya, umum melihat pemuafakatan ini sebagai impaks utama kekalahan UMNO bersama BN dalam PRU14, dengan setengah pihak mensasarkan satu agenda UMNO untuk kembali relevan dalam arus perdana politik tanah air. UMNO memerlukan Pas, musuh utama selepas penyingkiran Pas dari BN dalam tahun 1977 untuk berada dalam pasukan bersama menangkis agenda Malaysia Baru yang kelihatan mula merobek status quo yang diagendakan oleh kontrak sosial. Dengan kata mudah, mengkesampingkan garisan kontrak sosial dengan proses penyaluran elemen-elemen kesamarataan dan keadilan, akan meletakkan kebimbangan kepada orang Melayu dan penduduk asal. 

Pas yang kekal sebagai pembangkang melihat kepentingan dan kedaulatan Islam. Beberapa perkembangan yang boleh menjejaskan kedudukan dan kedaulatan Islam semenjak pemerintahan Malaysia Baru, menjadi asas perlunya Pas mengambil peranan memperkasakan peranan sebagai pembangkang demi mempertahankan kepentingan Islam. Justeru itu, langkah-langkah ke arah kerjasama dengan UMNO bermula menerusi beberapa siri pilihan raya kecil pasca PRU14, yang menampakkan sumbangan positif ke arah penyatuan tenaga-tenaga proaktif dalam membela kepentingan ummah. 

PRU14 yang menyerlahkan persaingan  tiga parti utama: BN, PH dan Pas. Saingan utama tiga penjuru memberikan kesan besar kepada BN yang dipimpin UMNO, yang hilang kuasa, sementara Pas yang bersendirian mampu kekal relevan dalam politik Malaysia. PRU14 bolehlah disifatkan sebagai kejayaan cemerlang bagi Pas yang bersendirian, walaupun ada kerjasama dengan beberapa parti kecil yang tidak berpengaruh. Pas mampu bertahan di Kelantan, merampas Terengganu, hampir kuasai Kedah, serta menambah kekuatan di Pahang. Berbeza dengan PRU14, kejayaan Pas bermula 1990 adalah hasil kerjasama dengan beberapa parti lain dalam permuafakatan Angkatan Perpaduan Ummah, kemudian Barisan Alternatif dan Pakatan Rakyat. 

Sungguhpun terdapat pandangan berbeza di peringkat akar umbi Pas, bahawa kerjasama dengan UMNO hanya membantu menyambung talian hayat UMNO, tetapi wadah perjuangan membela kepentingan agama dan bangsa yang nampak tercabar di bawah dasar dan pentadbiran pemerintahan baru, Malaysia Baru, lebih penting. UMNO yang menjadi musuh utama Pas, semenjak berada di luar BN selama 40 tahun dengan berbagai mehnah, tribulasi, deraan, mangsa birokrasi, diskriminasi dan berbagai cabaran, sukar untuk dilupakan oleh penyokong Pas khususnya di peringkat akar umbi. 

Mengambil iktibar dari sirah Rasulullah yang berjaya mendamaikan dua puak atau kabilah di Madinah yang berbalah ratusan tahun; Aus dan Khazraj, menjadi asas kepada perjanjian piagam UMNO dan Pas hari ini. Sungguhpun perbalahan, permusuhan, seringkali berperang antara dua puak berpengaruh ini yang memakan masa ratusan tahun berjaya disatukan atas nama agama. Perdamaian yang mendesak masyarakat Yahudi di Madinah masa itu kebimbangan penyatuan dan perdamaian Aus dan Khazraj bukan sekadar kekuatan iman dan akidah tetapi membawa kepada kekuatan ekonomi, politik dan ketenteraan Islam. 

Jika seandainya permuafakatan UMNO dan Pas ini dengan agenda utama kepada persediaan untuk menghadapi PRU15, dengan janji dan matlamat kedaulatan Raja-raja Melayu, kedudukan Islam, Bahasa Melayu serta hal keistimewaan Bumiputera dan penduduk asal tetap dipertahankan dan tidak diganggu-gugat, piagam ini menjadi asas tawaran untuk pengundi PRU15. 

Sebaliknya, pemuafakatan ini hasil cetusan UMNO mencari dahan yang lebih kukuh untuk berpaut demi survival, Pas perlu kerja dengan lebih kuat untuk mengaut keyakinan sokongan akar umbi yang sentiasa dinamik, tahan lasak dan tahan diuji. Sejauh manakah Pas berjaya menkaderkan pendokong dan penyokongnya memantapkan landasan parti politik yang berpaksikan kepada siasah, tarbiyah dan dakwah, dalam merealisasikan piagam bersama UMNO yang termeteri hari ini.

 

 

Boikot Barangan

DILEMA TINDAKAN MEMULAU PERMINTAAN BARANGAN KELUARAN NON-MUSLIM

Kenyataan Menteri Kewangan, Lim Guan Eng meminta UMNO dan Pas memain peranan memujuk pengguna Islam khususnya, tidak memulaukan permintaan atau pembelian barangan dan perkhidmatan bikinan Non-Muslim, menampakkan kegusaran pemerintah berdepan dengan serba kemungkinan iklim sosio-politik dan ekonomi. Suara Lim bukan sekadar individu yang mengepalai sebuah kementerian berkaitan ekonomi negara, malah sebagai suara kepimpinan utama kerajaan Malaysia Baru. Beliau dan partinya mempunyai kedudukan yang penting dan dominan dalam pemerintahan, melihat kepada perkembangan dan tindak-tanduk pemimpin-pemimpin DAP pasca PRU14 di semua peringkat. 

Persoalan kempen memulau barangan keluaran non-Muslim lebih dilihat sebagai usaha menjarakkan hubungan etnik di negara ini. Pemulauan ini disifatkan sebagai satu tindakan rasis untuk mengeruhkan perpaduan masyarakat berbilang kaum dan berbilang kepercayaan. Gambaran umum dihalakan sebagai satu gerakan perkauman untuk memecahkan peguasaan ekonomi yang didominasi oleh orang Cina khususnya. 

Lebih gelabah lagi apabila Guan Eng menghalakan sasaran kepada UMNO dan Pas dapat memain peranan membendung kemaraan gelombang pemulauan pembelian barang. Setakat ini, tidak jelas penglibatan kedua-dua parti, di mana-mana peringkat, dalam gerakan membangkitkan tindakan pengguna. Sama ada di peringkat pemuda, muslimat atau wanita, ameerah atau puteri, mendekatkan diri dalam aktiviti konsumerisme. Biasanya, UMNO dan Pas dikaitkan dengan ancaman berbentuk perkauman kepada pemerintah. Apakah bagi pemerintah yang bernaung di bawah panji Malaysia Baru, sebarang isu yang boleh mengancam kestabilan berkait langsung dengan UMNO dan Pas yang sedang bersiap sedia memuktamadkan kerjasama, dalam tempoh terdekat.

Tindakan memulaukan barangan keluaran tertentu lebih dirumitkan lagi apabila mencampuradukkan antara tuntutan agama dengan sentimen perkauman. Tuntutan agama berlandaskan kepada peraturan atau hukum dalam agama berkenaan yang membataskan antara yang dilarang dan dibolehkan. Ada bahan-bahan yang halal dan ada yang haram ditetapkan oleh agama. Ada yang diharam, ada yang diharuskan, ada yang digalakkan, semuanya termaktub dalam ajaran agama.  

Di satu pihak, mengagendakan tindakan permintaan atau pembelian terpilih sebagai usaha membantu ekonomi dan dunia perniagaan kaum Muslim. Kumpulan ini mensasarkan mengutamakan pembelian keluaran Muslim, sebagai satu tanggungjawab kepada ummah, menerusi membangunan ekonomi ummah. Mengutamakan permintaan barangan keluaran Muslim bukanlah merundumkan ekonomi negara ianya menepati agihan kekayaan lebih adil, bukan lagi berputar dan mengalir di kalangan segelintir puak. Ummah akan mendapat pulangan menerusi sumbangan zakat dan sedeqah apabila berlaku pertambahan dan peningkatan sumber rezeki yang halal. 

Tanpa melihat kepada tuntutan agihan kekayaan yang adil menerusi institusi zakat dan sedeqah, gerakan  membeli barangan Muslim akan dilihat sebagai satu gerakan ke arah sentimen etnik, kaum dan agama. Sebaliknya gerakan ini lebih membawa kesedaran kepada penganut Islam tidak memisahkan antara tuntutan agama dengan tuntutan kemasyarakatan. Secara langsung, orang Islam akan berwaspada dan sentiasa mematuhi tuntutan agama dalam setiap amalan kehidupan harian, supaya dapat memisahkan antara yang halal dengan yang haram, yang hak dengan yang bathil, serta tuntutan fardhu kipayah dalam hidup bermasyarakat. 

Sekurang-kurangnya dua faktor utama yang menjurus kepada isu mengutamakan penggunaan barangan keluaran pengeluar Muslim, yang hakikinya memboikot barang keluaran non-Muslim; pentadbiran Pakatan Harapan, dan aktiviti perniagaan non-Muslim.

Pasca PRU14 atau suasana yang berlaku di bawah pemerintahan Malaysia Baru, isu-isu yang menyinggung perkara-perkara sensitif seperti kedudukan Islam, Raja-raja Melayu dan Bahasa Melayu. Perkara-perkara yang terjamin dalam Perlembagaan Persekutuan dan kontrak sosial ke arah kemerdekaan tidak ketara sangat disanggah zaman pemerintahan Barisan Nasional. Penghinaan kepada Rasullullah s.a.w, menerusi kurikutur dan catatan media sosial, mengguris perasaan penganut Islam. Mempersoal kedudukan dan peranan Sultan, sebagai tidak menghormati kedudukan Ketua Negara atau Ketua Negeri. Membantah pelaksanaan tulisan jawi dan seni khat bolehlah disifatkan mencabar Bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan. 

Gambaran mencabar dan mengenepikan semangat kontrak sosial yang dipersetujui bersama oleh tiga kelompok utama warga; Melayu, Cina dan India,  sebagai syarat kemerdekaan menambahkan lagi bantahan terhadap aktiviti dan strategi keluaran non-Muslim menipu penggunaan tanda halal. Walaupun isu keluaran tidak halal serta penipuan penggunaan logo halal sudah lama dikesan dan disedari oleh pengguna Muslim, ianya lebih parah ditambah dengan isu-isu sensitif sejak PH mengambil alih pemerintahan. 

Pengguna memerlukan penggunaan barangan dan perkhidmatan yang terbaik, tanpa was-was, terjamin status mengikut dimensi syariah untuk  memenuhi kepuasan penggunaan maksimun. Pengguna Muslim tidak dapat lari dari hakikat agama tidak boleh dipisahkan dari kehidupan. Pemerintah harus menanggung sensitiviti rakyat terpelihara, perpaduan berkekalan, keadilan ekonomi dan agihan kekayaan yang seimbang antara rakyat yang berbilang kaum dan kepercayaan. Jangan cepat menuding jari kepada khalayak  masyarakat tertentu tanpa memuhasabah kelemahan pengurusan dan pentadbiran sendiri.