Halangan Bersama PH

PAS DAN UMNO BERHALANGAN BERSAMA PAKATAN HARAPAN

Jika barisan pembangkang boleh bersama penyokong kerajaan meluluskan Rang Undang-undang Perlembagaan (pindaan) 2019 mengenai pendaftaran pemilih,  tidak mustahil, atas semangat politik matang, mereka boleh mengenepikan sentimen kepartian demi kepentingan negara di masa lain. Ada saranan dari kepimpinan parti dalam Pakatan Harapan, agar Pas dan UMNO bersama PH. Kritikan pembangkang khususnya Pas dan UMNO, kerajaan hari ini dikuasai oleh DAP. Penguasaan DAP ini akan menggusarkan kedudukan orang Melayu yang terbela oleh Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan. 

Cabutan beberapa kenyataan pemimpin UMNO dan Pas dengan jelas meletakkan keberadaan DAP dalam Pakatan Harapan menjadi penghalang agenda penyatuan atau kerjasama antara parti. Pas menerusi Presidennya, awal-awal lagi memisahkan diri daripada kerjasama dengan DAP, setelah merasai dan mencium beberapa usaha DAP melaksanakan agenda tunjangnya; Malaysian Malaysia.  Setelah bekerjasama dengan DAP, membantu pakatan pembangkang menerusi Pakatan Rakyat mencapai beberapa kejayaan dalam Pilihan Raya Umum ke 12 (PRU12). 

Selepas PRU13, Pas secara beransur berundur dari Pakatan Rakyat setelah merasai kecelaruan tindakan DAP, yang merugikan  agenda Islam. Pengunduran Pas, setelah dengan jelas DAP menentang beberapa agenda Pas khususnya usaha meningkatkan hukum syariah di kalangan umat Islam. 

Awal bulan ini (Julai), Pengerusi PH, Tun Dr Mahathir Mohamad pernah mempelawa orang-orang Melayu yang berada dalam pakatan pembangkang menyertai PPBM atau Bersatu. Pelawaan ini bermatlamat memperkukuhkan kuasa orang Melayu dalam kerajaan hari ini. Secara sinisnya, secara langsung dalam jangka masa tertentu, UMNO yang menguasai sokongan orang Melayu yang terbesar akan terbubar kerana orang Melayu memihak ke PH. 

Sama ada parti-parti Melayu yang menjadi pembangkang utama hari ini; UMNO dan Pas, akan dibubar atau bersama PH, apakah halangan yang mendominasinya menyukarkan realiti meletakkan UMNO dan Pas bersama parti-parti lain. 

Presiden UMNO, DS Dr Ahmad Zahid Hamidi, dengan tegasnya menyatakan UMNO menolak sebarang rundingan atau kerjasama dengan mana-mana parti selagi parti berkenaan berkongsi kuasa dengan DAP. Beliau juga menyatakan bahawa hasil kerjasama dalam bentuk taawun siyasi antara UMNO dan Pas, kedua-dua parti telah sepakat menutup pintu rundingan dengan parti-parti yang ada hubungan dengan DAP. (ucapan perasmian Mesyuarat Agung UMNO Bahagian Machang, 20/07/2019)

Naib Presiden UMNO, Dato' Mahdzir Khalid menjelaskan perjuangan DAP amat bertentangan dengan UMNO, malah tindak tanduk DAP akan meruntuhkan keharmonian negara. UMNO dan Pas menolak kerjasama dengan DAP yang jelas berpegang dengan prinsipnya; Maaysian Malaysia, yang bertentangan dengan asas pembinaan negara ini. (ucapan merasmikan Mesyuarat Agung UMNO Bahagian Pengkalan Chepa, 20/07/2019).

 Prinsip Malaysian Malaysia, asasnya dipopularkan pada awal 1960an sebagai motto Malaysian Solidarity Council (MSC), iaitu satu gabungan parti-parti politik yang dibentuk untuk menentang Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan. Idea penubuhan MSC  as hasil dari satu konvensyen kepimpinanan parti-parti pembangkang di Singapura, pada 08/05/1965 (Singapura masih dalam Malaysia masa itu). Setiap parti diwakili pemimpin utama; Dr Toh Chin Thye (PAP), D.R.Seenivasagam (PPP), Dr Lim Chong Eu (UDP,) Stephent Yong (SUPP) dan Michael Buma (Parti Machinda). Hasil  pertemuan itu, MSC diasaskan pada 06/06/1965.

Selain, Michael Buma pemimpin sebuah parti kecil di Sarawak, pemimpin-pemimpin tersebut adalah tokoh-tokoh utama blok pembangkang di Parlimen, tahun 1960an. Parti-parti berkenaan adalah parti berasaskan pelbagai kaum. Dr Lim Chong Eu, adalah bekas Pengerusi MCA Pusat, yang menubuhkan UDP selepas keluar dari MCA.

Pemisahan Singapura dari Malaysia berkait rapat dengan usia MSC. Selepas beberapa peristiwa rusuhan di Singapura yang boleh mengancam perpaduan kaum, Dewan Rakyat pada 09/08/1965 meluluskan usul memisahkan Singapura dengan undian 126-0, dengan semua Ahli Dewan Rakyat mewakili Singapura (12 PAP dan 3 Barisan Sosialis) tidak hadir. Pendaftaran Pertubuhan telah membatalkan pertubuhan dan aktiviti PAP di Malaysia pada 09/09/1965. Ahli-ahli PAP yang berada di Malaysia telah mengasaskan Democratic Action Party (DAP) menggantikan PAP pada 11/10/1965. Dalam Pilihan Kecil Dun Rahang, Negeri Sembilan, pada 09/12/1965, pengasas DAP bertanding sebagai calon bebas oleh kerana DAP belum diluluskan pendaftaran dan memenangi pilihan raya tersebut. Di sini bermulalah aktiviti serpihan PAP, sehingga secara rasmi DAP diluluskan pendaftaran pada 19/03/1966. 

DAP secara bersendirian memperkasakan agenda Malaysian Malaysia secara langsung menentang Perkara 153 Perlembagaan Persekutuan. Artikel ini khusus menyediakan kuotakhas untuk orang-orang Melayu dan bumiputera yang lain, dalam kemasukan ke dalam perkhidmatan awam, pemberian biasiswa awam, kemasukan ke institusi pengajian tinggi awam dan pemberian lesen perdagangan. Ia juga memberi kuasa kepada kerajaan untuk mewujudkan monopoli Melayu dalam perdagangan tertentu. 

Prinsip Malaysian Malaysia sebagai satu doktrin menafikan diskriminasi rakyat Malaysia berasas kaum dengan mewujudkan ketuanan Melayu. Ketegasan prinsip DAP berpijak kepada sebuah piagam dikenali Deklrasi Setapak 1967.  Setahun selepas penubuhannya, DAP mengumumkanDeklarasi Setapak 1967 yang menggariskan prinsip perjuangan yang mengimpikan Malaysia milik bersama yang berteraskan keadilan sosial dalam masyarakat majmuk. 

Dasar-dasar asas DAP yang ditekan dalam Deklarasi Setapak 1967, antaranya: jika kami hendak memperbetulkan prinsip pembangunan negara di sebuah masyarakat berbilang kaum, maka perkara utama yang perlu dilakukan adalah untuk mengelakkan daripada berlakunya hegemoni perkauman oleh mana-mana komuniti. Usaha yang sedemikian mesti ditumpaskan dan disingkirkan sama sekali, atas dasar keinginan dan boleh dilakukan.

Prinsip Malaysian Malaysia yang turut didokongi UDP, PPP dan SUPP dirintis dengan realiti kepentingan dan perpaduan nasional. UDP dibubarkan, di mana kepimpinannya bersama bekas kepimpinan Parti Buruh Malaya serta golongan akademik menubuhkan sebuah parti baru, Gerakan Rakyat Malaysia (Gerakan) dalam tahun 1968. Gerakan bersama PPP dan SUPP bersama Pas, menyertai Perikatan yang dianggotai UMNO, MCA, MIC, PBB dan USNO membentuk Barisan Nasional. Gabungan 14 buah parti demi agenda perpaduan nasional dan natijah dari Peristiwa 13 Mei, meninggalkan DAP yang teguh dengan prinsip Malaysian Malaysia.

Parti-parti yang menyokong prinsip Malaysian Malaysia dalam rangka persamaan atau kepentingan bersama, satu demi satu mengendurkan diri, tetapi DAP sebagai pembangkang utama sejak 50 tahun, tetap dengan prinsip asal sebagaimana asas penubuhan parti. 

Justeru itu, ketegasan UMNO dan Pas yang menolak sebarang kerjasama dengan mana-mana parti yang ada hubungan dengan DAP yang kukuh  Malaysian Malaysia tanpa tolak ansur, ada kekuatannya. Pemimpin UMNO dan Pas tidak boleh bertolak ansur dalam sebarang dasar atau agenda yang boleh menjejaskan kedudukan agama Islam dan kepentingan orang Melayu, menyekat usaha menarik mereka bersama parti-parti PH atau pemerintahan PH.





 

Bubar DUN

TIADA KEPERLUAN UNTUK MEMBUBARKAN DEWAN UNDANGAN NEGERI KELANTAN & TERENGGANU

Cadangan Timbalan Presiden Pas, Dato' Tuan Ibrahim Tuan Man supaya Dewan Rakyat dibubarkan untuk membolehkan rakyat yang bosan dengan berbagai karenah dan kemelut dalam Pakatan Harapan hari ini. Isu yang mempopularkan kemelut pemerintahan Malaysia Baru; video intim, ahli Exco merogol, cabar mencabar kepimpinan parti, tuduhan merompak pungutan GST, kegagalan menjelaskan isu terowong, diterjemahkan sidang Parlimen yang sentiasa kecoh. Kekecohan sidang Parlimen yang sering berlaku setiap kali persidangan memberi gambaran imej sebuah pemerintahan, malah menggusarkan rakyat yang mengharapkan kebajikan dan penghidupan yang lebih baik.

Cadangan Timbalan Presiden Pas mewakili blok yang berada di tengah-tengah pertelagahan blok kerajaan dengan blok pembangkang yang dikuasai UMNO. Blok kerajaan yang sedang memerintah, barisan pembangkang yang berpengalaman memerintah, sementara Pas di pihak blok yang tiada pengalaman memerintah. Wajarlah cadangan wakil Pas itu, jalan penyelesaian mengatasi kemelut dan kekecohan yang berpanjangan diselesaikan dengan membubarkan Parlimen bagi mengembalikan kuasa rakyat memberi mandat baru.

Jawapan responsif kepada saranan Timbalan Presiden Pas, Pengerusi PH Negeri Kelantan, Husam Musa, mencabar Pas yang menguasai kerajaan Kelantan dan Terengganu, membubar DUN kedua-dua negeri sebagai jalan penyelesaian. Membandingkan pemerintahan negeri Kelantan dan Terengganu dengan kerajaan Persekutuan di bawah Malaysia Baru  lebih bersifat satu tindakan lucu dan nakal. Pas menguasai DUN Kelantan dan Terengganu dengan suara majoriti dua pertiga. UMNO yang menguasai blok pembangkang lebih berbentuk pembangkang toleransi berikutan Pas dan UMNO dalam proses mengadakan taawun siyasi. Hanya seorang ADUN PH dalam DUN Kelantan, hasil lompatan parti. 

Malaysia Baru menguasai Dewan Rakyat tanpa suara majoriti dua pertiga. Amat jelas terhimpit dengan asakan pembangkang, yang kadang-kadang menampakkan rendahnya mutu seorang anggota Parlimen bila mencelah perbahasan. Paparan siaran langsung sidang Parlimen menjelaskan ketidakupayaan barisan penyokong kerajaan menangkis asakan pembangkang. Justeru itu, lebih rasional saranan membubar Parlimen berbanding membubar DUN Kelantan dan Terengganu.

Dalam PRU14, Pas memenangi 37 dari 45 kerusi DUN Kelantan yang ditandingi dengan memungut sebanyak 426,462 undi atau 51.98% undi popular. BN mengumpul 308,639 undi menerusi 45 calonnya dan menang 8 kerusi. Undi BN adalah 37.62% dari jumlah undi sah. Pakatan Harapan yang bertanding menggunakan logo PKR, meletakkan 43 calon, berjaya meraih 82,237 undi atau 10.02% undi sah. 

Semua calon Pas dan BN berjaya mengutip kembali wang deposit, sementara seramai 24 calon PH hilang wang pertaruhan. Di Kelantan, terdapat 3 kawasan pilihan raya DUN di mana pengundi Melayu di bawah 90%; Kota Lama (65.0%), Galas (65.97%) dan Guchil (86.06%). Semua calon PH di 3 kawasan ini berjaya mempertahankan wang pertaruhan.  Kerusi DUN Kota Lama, dengan jumlah pengundi bukan Melayu seramai 9,800 orang memberikan saingan sengit antara calon Pas dan PH. Calon Pas perolehi 8,410 undi (40.12%), PH 6,965 undi (38.23%) dan BN 5,502 undi (26.25%).  Di Galas, calon PH perolehi 2,973 undi (18.82%), Pas 5,543 undi (35.09%), BN 7,281 undi (35.09%), di mana terdapat 6,000 pengundi bukan Melayu. Di Guchil yang mengandungi seramai 2,700 pengundi bukan Melayu darijumlah 20,500 pengundi telah memberikan PH sebanyak 2,362 undi (15.40%), Pas 7,564 undi (49.33%) dan BN 5,285 undi (34.47%). Guchil adalah kawasan yang dipertahankan oleh calon PKR yang memenanginya dalam PRU13.

PH perolehi undi yang mampu mempertahankan deposit iaitu di kawasan bandar dan pinggir bandar: Tanjong Mas (25.33%), Bunut Payong (21.04%), Pengkalan Pasir (13.47%), Pasir Tumboh (13.61%) dan Demit (16.54%). Di samping itu, PH perolehi undi menyelamatkan wang deposit di kawasan luar bandar, Salor (16.93%). 

Di Terengganu, undi PH agak berkesan di kawasan bandar. Di kerusi Bandar yang mempunyai 36% pengundi bukan Melayu (9,000 pengundi), PH perolehi 3,996 undi (24.71%) berbanding undi Pas 7,133 undi (44.11%) dan BN 5,042 undi (31.18%). Kerusi Bandar adalah kerusi yang dipertahankan oleh calon PKR.  Kerusi Chukai, yang mempunyai 4,000 pengundi bukan Melayu (14%) memberikan undi PH sebanyak 5,104 undi (20.35%), menandingi Pas 12,428 undi (49.56%), BN 7,547 undi (30.09%). Kerusi bandar, Ladang dengan 90.13% pengundi Melayu, memberikan PH 2,836 undi (15.03%), Pas 8,201 undi (43.45%), BN 7,838 undi (41.53%). 

Di peringkat DUN Terengganu dalam PRU14, PH hanya perolehi 45,428 undi atau 7.32% dari jumlah undi sah, dengan hanya 3 orang calon sahaja dari jumlah 32 calon yang berjaya menyelamatkan wang pertaruhan. Pas memungut 313,573 undi (50.52%) dan BN 261,653 undi (42.16%) dengan semua calonnya tidak hilang deposit.  Pas memenangi 20 kerusi dan baki 12 kerusi dimenangi BN menerusi calon UMNO.

Umumnya, PH hanya lebih menonjol di kawasan bandar dan pinggir bandar yang relatif dengan taburan pemilih berasaskan kaum. 93% kerusi DUN di Kelantan dan Terengganu mempunyai pengundi Melayu melebihi 90% daripada jumlah pemilih. Keupayaan PH hanya menguasai 10.02% undi di Kelantan dan 7.32% di Terengganu, menjadikan medan persaingan hanya dikuasai oleh Pas dan UMNO sahaja. 

Bacaan politik Pengerusi PH Negeri Kelantan menjangkakan rakyat Kelantan dan Terengganu akan berubah angin apabila parti yang berbeza menguasai kerajaan negeri dan kerajaan pusat. Kemenangan PH menguasai kerajaan Persekutuan, menjadi faktor terpengaruh yang mampu menarik pengundi Kelantan dan Terengganu kepada PH. Pemerhatian empirikal di Kelantan dan Terengganu setelah setahun PH memerintah, tidak menampakkan perubahan mendesak, penyokong Pas tetap istiqamah, walaupun UMNO tidak lagi berkuasa, penyokong UMNO tidak berubah angin. Tidak nampak sebarang tuntutan mendesak, rakyat memerlukan mandat baru, sementelahan pentadbiran Pas di Kelantan dan Terengganu tiada masalah setelah menguasai suara dua pertiga dan UMNO sebagai pembangkang dalam proses pengaturan kerjasama. Rakyat tidak berbangkit manifesto tidak ditunaikan. Sidang DUN kedua-dua negeri lebih tenang dan berhemah, jauh bezanya dengan sidang Dewan Rakyat.

Dalam tempoh setahun pertukaran pemerintahan di peringkat tidak menampakkan impaks secara langsung sokongan kepada PH. Percambahan cawangan-cawangan baru parti-parti PH; PKR, DAP, Bersatu dan Amanah serta pembubaran cawangan UMNO tidak kelihatan di Kelantan dan Terengganu.  Warga Kelantan dan Terengganu yang melompat parti kesan kekalahan BN hanyalah kes pinggiran dan terpencil sahaja dan secara senyap-senyap. 

Iklim politik jauh berbeza berbanding situasi pasca Pilihan Raya Kecil Pengkalan Pasir (2006) yang meletakkan kedudukan dalam DUN Kelantan; Pas 23 kerusi, BN 22 kerusi. Desakan membubarkan DUN begitu hangat sekali. Hari ini suasananya dingin dan lesu, dengan PH gagal menunjukkan kejaguhan sebagai penguasa kerajaan Persekutuan. Justeru itu, tiada keperluan bagi Pas membubarkan DUN untuk mandat baru.

 

Pendaftaran Pemilih Automatik

PENDAFTARAN PEMILIH SECARA AUTOMATIK SEBAGAI MEKANISME PENYELESAIAN 

Tahniah diucapkan kepada anggota badan legislatif, Dewan Rakyat Malaysia yang telah meluluskan Rang Undang-undang (RUU) Perlembagaan (2019) yang melorong kepada beberapa penambahbaikan pengurusan pilihan raya. Seramai 211 ahli menyokong, tanpa ahli yang membangkang, yang menempa satu sejarah pemuafakatan ahli perundangan Malaysia dari kedua-dua blok; kerajaan dan pembangkang.

RUU ini meminda 3 perkara dalam Perlembagaan Persekutuan; Perkara 47 (b), Perkara 119 Fasal 1 (a) dan (c). Perkara 47 (b) iaitu kelayakan menjadi Ahli Dewan Rakyat, dengan menurunkan syarat umur daripada tidak kurang 21 tahun kepada 18 tahun. Perkara 119 Fasal 1 (a) iaitu kelayakan umur untuk didaftarkan sebagai pemilih, menurunkan telah mencapai umur 21 tahun pada tarikh  kelayakan dari 21 tahun kepada 18 tahun. Perkara 119 Fasal 1 (c), seseorang yang mencapai umur kelayakan sebagai pemilih didaftarkan secara automatik di bawah mana-mana peruntukan undang-undang berkait dengan pilihan raya.

Masalah utama pengurusan pilihan raya di Malaysia ialah kadar pengundi layak tidak didaftarkan. Mengikut rekod Suruhanjaya Pilihan Raya (SPR), hampir 4 juta rakyat Malaysia dalam kategori umur yang layak tidak mendaftar sebagai pemilih, dengan 1.4 juta pengundi baru atau penduduk yang baru masuk dalam kelompok layak didaftarkan, masih belum mendaftar sebagai pemilih. Dilaporkan 85% adalah dari etnik Melayu. Usul pendaftaran secara automatik akan menyelesaikan masalah warganegara yang layak tetapi tidak mendaftarkan diri. 

Data jumlah pemilih yang layak mengundi dalam tiga pilihan raya umum (PRU) terakhir, dari tahun 2008 hingga 2018 (PRU12-PRU14), di negeri-negeri dalam Persekutuan Tanah Melayu, boleh dijadikan asas perbandingan dan perkembangan. Senarai pemilih dalam PRU12, direkodkan berjumlah 9,191,242 orang meningkat kepada 11,174,297 orang iaitu pertambahan seramai 1,983,055 orang atau 21.58%, dalam PRU13. Taburan pemilih di Persekutuan Tanah Melayu, dalam tempoh 10 tahun (2007-2017) ialah 60.48% Melayu, 29.57% Cina, 8.43% India dan 1.53% lain-lain komuniti. 

Sementara dalam PRU14, jumlah pengundi bagi Persekutuan Tanah Melayu ialah 12,524,815 orang iaitu pertambahan 1,350,518 orang atau 12.09% daripada senarai yang digunakan dalam PRU13. 

Senario yang digambarkan bahawa peratusan tertinggi warganegara yang layak tetapi gagal mendaftar diri sebagai pemilih adalah orang Melayu. Angka jumlah pemilih dikatakan berkaitan dengan komposisi kaum. Penceraikinan data pengundi dalam tempoh 10 tahun dapat menjelaskan kemungkinan implikasi kegagalan pendaftaran kepada taburan pemilih mengikut bahagian pilihan raya Negeri dan Persekutuan. 

Tempoh 2008-2012, pendaftaran pengundi lebih rancak iaitu pertambahan 21.58%, berbanding hanya 12.09% bagi tempoh 2013-2017. Di semua negeri termasuk Wilayah Persekutuan Putrajaya, pertambahan pengundi dalam PRU14 lebih rendah berbanding pertambahan pengundi dalam PRU13. 

Kenyataan popular berhubung dengan pendaftaran pemilih ialah peratusan utama warga yang tidak mendaftar ialah orang Melayu, khususnya di negeri-negeri Persekutuan Tanah Melayu. Berdasarkan kepada data pemilih dalam tempoh 10 tahun sebelum PRU14, pertambahan peratusan pengundi yang rendah berlaku di negeri tertentu sahaja, sama ada negeri yang majoriti pengundi Melayu atau sebaliknya. 

Perlis yang mempunyai 85% pengundi Melayu, hanya mencatat pertambahan 17,007 orang pemilih atau 14.17% dalam tempoh 2007-2012, dan 12,136 orang atau peningkatan 8.85% dalam tempoh 2012-2017, iaitu di bawah purata peratus peningkatan nasional. Kedah yang mempunyai 77.5% pengundi Melayu, merekodkan pertambahan 155,755 orang atau 17.6% dalam tempoh 5 tahun pertama dan hanya 89,971 pemilih atau 8.64% dalam tempoh kedua. 

Pulau Pinang yang merekodkan 65.6% pengundinya bukan Melayu, meningkatkan seramai 211,983 pemilih atau 19.31% dalam tempoh pertama, dan hanya bertambah 44,179 orang atau 5.22% sahaja. Wilayah Persekutuan yang memiliki 62% pemilih bukan Melayu hanya menambah seramai 104,622 orang atau 15.22% dalam tempoh 5 tahun pertama dan 57,319 orang atau 7.24% dalam tempoh 5 tahun berikutnya, berbanding peratusan 21.58% dan 12.09% purata Persekutuan Tanah Melayu. 

Negeri majoriti Melayu iaitu Kelantan dan Terengganu yang masing-masing mempunyai 94.9% dan 96.3% pengundi Melayu, berjaya mengatasi purata nasional dalam pertambahan pemilih. Di Kelantan, berlaku peningkatan seramai 166,891 pemilih atau 22.2% dan 124,160 orang atau 13.52%, dalam kedua-dua tempoh 5 tahun tersebut. Sementara di Terengganu, dicatatkan peningkatan 113,347 pemilih atau 21.73% dalam tempoh pertama, dan 102,996 orang atau 16.22% dalam tempoh berikutnya. 

Perak dan Selangor yang merekodkan jumlah pengundi yang sama banyak (50%) serta negeri yang paling ramai pengundi, di samping Johor, menentukan pola pendaftaran pengundi baru mengikut kaum. Pertambahan pemilih di Perak, lebih rendah berbanding purata nasional. Perak mencatat pertambahan 211,983 pengundi atau  17.74% dan 104,085 pemilih atau 7.4%, dalam tempoh-tempoh di atas. 

Negeri Selangor mempunyai kadar pertambahan pengundi yang tinggi dan jauh berbeza dengan negeri-negeri lain. Seramai 482,935 pengundi bertambah atau 30.85% dalam tempoh pertama, dan 396,444 orang atau 19.35% bagi tempoh kedua. 

Johor (54.83 pengundi Melayu) dan Pahang (71.68% Melayu) mencatatkan mengimbangi kadar nasional, sementara Negeri Sembilan (54.95% Melayu) dan Melaka (62.2% Melayu), sedikit di bawah garisan nasional.

Menurut kenyataan SPR, operasi pendaftaran secara automatik akan dilaksanakan dalam tahun 2021. SPR akan menyelaraskan operasi teknikal dan pengurusan dengan beberapa jabatan dan agensi menjelang pelaksanaannya. SPR menjangkakan seramai 22.5 juta pengundi akan disenaraikan untuk PRU15, sekiranya berlangsung dalam tahun 2023. Angka ini merupakan peningkatan 51% pemilih berbanding 14,891,462 pemilih dalam PRU14. 

Peningkatan 7.6 pemilih atau 51% kesan implikasi pendaftaran secara automatik dan penurunan umur kelayakan pendaftaran, akan menjadi satu cabaran baru dalam lanskap amalan demokrasi di Malaysia. Perubahan ini memungkinkan akan berlaku perubahan pola taburan pengundi atau peratusan pengundi mengikut kaum. 

Justeru dalam PRU14, pengundi Melayu hanya menguasai 50.04% jumlah pengundi di kala isu besar peratusan tinggi warga yang layak tetapi tidak mendaftar adalah adalah dari etnik Melayu, komposisi pegundi Melayu dijangka berubah  di semua negeri-negeri. Senario yang menarik dijangka mengubah iklim politik berparti di semua negeri dalam Persekutuan Tanah Melayu, kecuali Kelantan dan Terengganu. 

Faktor utama ialah kesungguhan, kesedaran dan political will yang mampu mengajak pengundi keluar melaksanakan tanggungjawab pada hari mengundi. Dalam beberapa PRU terakhir, umumnya peratusan keluaran mengundi di saluran pengundi baru dan anak muda adalah rendah.

 

Perpaduan Melayu

IMPAKS SELEPAS SETAHUN PERTUKARAN PEMERINTAH

Antara kesan menonjol selepas satu tahun pertukaran kerajaan Malaysia dari Barisan Nasional (BN) ke Pakatan Harapan (PH) ialah seruan kepada perpaduan Melayu. Pakatan Harapan menerusi edisi Malaysia Baru dengan acuannya tersendiri ke arah membentuk satu perspektif baru sosio-budaya politik nasional. Percubaan perubahan ini menonjolkan perubahan  daripada politik dominasi Melayu/Islam di bawah BN. Dasar dan pendekatan dalam pentadbiran secara perlahan menghakis penguasaan dominasi berkenaan.

Lantaran cetusan perubahan-perubahan dasar dan pendekatan menzahirkan sentimen kesukaran penerimaan awam. Perubahan dasar, pendekatan dan komposisi anggota badan perundangan hasil dari perubahan pemerintah, memberi kesan yang jelas kepada tanggapan awam atau rakyat. Keputusan Pilihan Raya Umum ke 14 (PRU14), setahun lalu, mengubah dominasi pemerintah. 

PRU14 telah mengubah situasi dengan meruntuhkan pemerintahan dominasi Melayu menerusi BN. BN memenangi 79 kerusi Parlimen berbanding 133 kerusi dalam PRU13. UMNO parti yang mendominasi BN hanya menang 54 kerusi, Parti Bumiputera Bersatu dengan 13 kerusi, Parti Rakyat Sarawak 3 kerusi, sementara parti-parti komponen yang lain satu atau dua kerusi sahaja. 79 anggota Parlimen BN bersama 18 ahli Pas dan seorang ahli STAR membentuk barisan pembangkang di Parlimen yang berjumlah 98 orang. Barisan pembangkang di Parlimen dikuasai oleh Ahli Parlimen Melayu/Bumiputera Islam  iaitu 82 orang atau 83.7% dari jumlah 98 orang tersebut.

Gabungan kerjasama PKR (47 kerusi), DAP (42 kerusi), PPBM (Bersatu) (13 kerusi) dan Amanah (11 kerusi) menguasai 113 kerusi, dengan sokongan 8 ahli Warisan dan 3 calon Bebas, berjaya membentuk kerajaan dengan kekuatan 124 Ahli Parlimen. Blok kerajaan di Parlimen terdiri dari 57 orang Ahli Parlimen Melayu/Bumiputera Islam atau 45.9% sahaja. 

Kerusi eksekutif (menteri & timbalan menteri) diagihkan 14 untuk PKR, 12 kepada DAP, 10 PPBM, 9 Amanah dan 5 untuk Warisan.  Lima bulan selepas menguasai kerajaan, PH menambah 5 anggota pentadbiran: seorang menteri (tanpa parti) dan 4 timbalan menteri iaitu 2 dari PPBM, masing-masing seorang dari DAP dan Amanah, setelah dilantik sebagai Ahli Dewan Negara. Jumlah penuh anggota pentadbiran kerajaan Malaysia Baru semasa ialah seramai 55 orang, dengan 33 orang berbangsa Melayu/Islam atau 60%. 

Kabinet kerajaan BN dengan pembentukan terakhir 28/07/2015, dianggotai oleh 69 ahli: 37 menteri dan 32 timbalan menteri. Jumlah ahli pentadbiran berbangsa Melayu/Bumiputera Islam ialah seramai 46 orang atau 66.7%. Dalam PRU13, BN menguasai 133 kerusi, sementara pembangkang seramai 89 orang Ahli Parlimen. 

Dari segi saiz anggota pentadbiran, zaman pemerintahan BN lebih besar lantaran keanggotaan di pihak kerajaan lebih ramai, walaupun gagal menguasai suara dua pertiga. Perbandingan saiz perwakilan Melayu dan Bumiputera Islam, sungguhpun saiz keanggotaan Melayu/Islam lebih rendah, anggota pentadbiran Malaysia Baru, dapat menyaingi pentadbiran BN, dengan marginal yang kecil; 60:67. Justeru itu, tidak hairanlah mengapa bahagian besar Ahli Parlimen dari PPBM dan Amanah menduduki kerusi pentadbiran; 10  dari 13 ahli PPBM, 9 dari 11 ahli Amanah. 

Suara-suara kritikan dan keluhan isu-isu dan amalan pentadbiran Malaysia Baru khususnya terhadap jawatan kritikal dan utama dalam kabinet dan perkhidmatan awam. Jawatan yang puluhan tahun tradisi dikuasai oleh orang Melayu di bawah BN beralih kepada bukan Melayu atau bukan Islam. Antaranya protfolio kewangan,  di mana ada peruntukan dalam Akta Perbendaharaan, Menteri Kewangan  mengatasi kuasa Perdana Menteri. Jawatan Peguam Negara dan Ketua Hakim Negara membolosi tradisi. 

Semua portfolio kerajaan tempatan dan perumahan dalam Exco kerajaan negeri-negeri yang dikuasai PH; Pulau Pinang, Kedah, Perak, Melaka, Selangor, Negeri Sembilan dan Johor diperuntukan kepada wakil DAP. Exco Kerajaan Tempatan dan Perumahan, portfolio utama selepas jawatan Menteri Besar/Ketua Menteri, satu tugasan yang amat dominan dalam pentadbiran kerajaan negeri. 

Peranan Timbalan Menteri Pendidikan yang lebih menonjol dan terkedepan dalam membuat keputusan mengatasi menteri. Peruntukan untuk sekolah dan kolej swasta Cina serta pengiktirafan kelulusan UEM, dilihat usaha kerajaan Malaysia Baru memulakan langkah membantu pendidikan Cina, yang kurang diberi perhatian kerajaan terdahulu. Sungguhpun usaha meratifikasi ICERD dan  perjanjian Statut Rom Mahkamah Jenayah Antarabangsa ditarik balik, tetapi masyarakat awam membaca sebagai antara usaha untuk mengurangkan hak isitmewa Orang Melayu dan kedudukan Yang Dipertuan Agong sebagai lambang dominasi dan kedaulatan bangsa Melayu. 

Sungguhpun keahlian Melayu/Islam dalam pentadbiran pemerintahan Malaysia Baru tajaan PH, tetapi keanggotan penyokong kerajaan di Dewan Rakyat masih dikuasai oleh keahlian bukan Melayu/Islam. Usaha dilakukan untuk mengimbangi perwakilan blok kerajaan di Dewan Rakyat, menerusi kaedah lompat parti. UMNO yang memenangi sebanyak 54 kerusi dengan 53 ahlinya Melayu/Islam, berdepan dengan masalah ahlinya keluar parti. Sehingga hari ini, seramai 17 Ahli Parlimen UMNO telah keluar parti, dengan 13 menyertai kerajaan menerusi keanggotaan PPBM dan seorang memasuki Parti Warisan, sementara tiga orang masih di blok pembangkang sebagai Wakil Bebas. 

Penyokong kerajaan semasa di Dewan Rakyat setelah penyertaan bekas ahli UMNO ialah 138, dengan 71 Melayu/Islam dan 67 bukan Melayu/Islam. Angka ini masih belum mencukupi suara majoriti dua pertiga, iaitu 148 anggota. Secara terbuka, DAP melalui kepimpinannya meminta PPBM tidak lagi menerima bekas ahli UMNO untuk tambah perwakilan di Parlimen. 

Akhir-akhir ini, Perdana Menteri selaku pemimpin PPBM menyeru orang Melayu bersatu dalam sebuah parti. Dianjurkan penyokong-penyokong pembangkang khususnya UMNO menyertai PPBM sebagai langkah menyatupadukan orang Melayu. Demi survival, PH yang didominasi perwakilan legislatif oleh bukan Melayu, memerlukan sokongan orang Melayu. 

Di pihak pembangkang, UMNO sebagai parti utama di Parlimen, memenangi kerusi terbanyak, 54 kerusi dalam PRU14, hari ini ketinggalan setelah berlaku lompat parti. Dengan 37 kerusi Parlimen, UMNO parti terbesar mewakili orang Melayu, ditinggalkan oleh  PKR yang memiliki 50 kerusi, dengan 26 ahli berbangsa Melayu, DAP dengan 42 kerusi, mewakili bukan Melayu/Islam. Kerusi Melayu selebihnya dikongsi oleh 26 kerusi PPBM, 18 Pas dan 11 Amanah. 
 
Ketidakseimbangan perwakilan di Parlimen antara kerajaan dan pembangkang dari sudut dominasi Melayu, kesan satu selepas PRU14 ialah kedua-dua pihak memulakan langkah berpaksikan perpaduan Melayu. Di pihak kerajaan, menganjurkan perpaduan Melayu menerusi penyertaan parti-parti dalam PH, khususnya PPBM. Sementara blok pembangkang merencana perpaduan Melayu menerusi kerjasama UMNO dengan Pas. 

Apa saja pendekatan dan kaedah yang dirancang oleh kedua-dua pihak sama ada kerajaan atau pembangkang berfokus kepada satu matlamat mengekalkan dominasi Melayu dalam pemerintahan negara ini. Usaha-usaha ini tidak lain hanya untuk mempastikan tidak terhakisnya kontrak sosial yang dibina lebih 60 tahun, demi kesajahteraan sebuah masyarakat berbilang bangsa.