Persempadanan semula 9: sambungan 2

MERAIKAN SUARA RAKYAT MENERUSI PERSEMPADANAN SEMULA KAWASAN PILIHAN RAYA

(bahagian 3)

Dalam tempoh antara PRU selepas persempadanan semula kawasan pilihan raya dengan PRU terakhir iaitu 9 tahun (PRU11 hingga PRU13), negeri Selangor menghasilkan pertambahan pemilih yang paling tinggi iaitu 44.36%. Pengundi di Selangor meningkat dari 1,421,274 orang dalam PRU11 (PRU 2004) kepada 2,051,708 orang dalam PRU13 (PRU 2013), peningkatan seramai 630,434 pemilih. 

Perubahan atau kadar peningkatan bilangan pemilih di Selangor ada kaitan dengan strategi politik kepilihanrayaan. Kedua-dua pihak berkepentingan; BN sebagai pembangkang dan Pakatan Rakyat yang mempertahankan kerajaan, main peranan kerja keras dalam pendaftaran pemilih dalam tempoh 2008-2013. 

Dalam tempoh 2008-2013 tersebut, berlaku pertambahan seramai 483,215 pemilih atau peningkatan 30.8%. Sebaliknya dalam tempoh, zaman BN jadi kerajaan, selepas PRU11 (PRU 2004) sehingga PRU12, pertambahan pengundi di Selangor cuma 147,219 orang atau 10.35% sahaja. 

Usaha keras memastikan pemilih yang diyakini menyokong parti, meningkatkan pendaftaran pemilih berlipat kali ganda. Di samping itu, tindakan susulan mempastikan pendaftaran pemilih yang bersih dan telus, menjadikan pendaftaran pemilih sebagai salah satu agenda utama mana dalam kerja-kerja jentera pilihan raya parti, yang berlangsung sepanjang masa dalam tempoh tersebut. Kesungguhan BN untuk merampas balik kuasa yang hilang dalam PRU12 memberikan reaksi positif Pakatan Rakyat untuk mempertahankan kuasa. Tanpa berlakunya bantahan ke atas pendaftaran pemilih; pendaftaran baru, pendaftaran tukar alamat dan pemotongan pendaftaran kerana pemilih pindah tempat mengundi, memungkinkan peratusan peningkatan pemilih akan lebih tinggi lagi. 

Berasaskan senario jumlah pemilih mengikut kawasan di Selangor semasa, memerlukan pertambahan bilangan kawasan pilihan raya Parlimen. Terdapat 10 kawasan dari jumlah 22 kerusi Parlimen di Selangor, mempunyai lebih 100,000 pemilih dalam PRU13. 

Kawasan Parlimen Sabak Bernam dengan pemilih 37,000 pemilih, Sungai Besar 42,000 pemilih dan Tanjong Karang dengan 42,400 pemilih. Peningkatan pengundi di sini adalah rendah dalam tempoh 2004-2013; Sabak Bernam; 21.45%, Sungai Besar; 38.46% dan Tanjong Karang; 18.41%. Sewajarnya, 3 kawasan ini perlu disempadankan semula untuk membentuk 2 kawasan Parlimen sahaja, dengan jumlah pengundi sekitar 65,000 orang, setara dengan purata bilangan pemilih di Semenanjung. Dari segi keluasan kawasan serta kemudahan fizikal, kawasan-kawasan ini jauh lebih baik berbanding Hulu Terengganu yang mempunyai 63,000 pemilih.

Kawasan-kawasan Parlimen berjiran; Hulu Langat, Serdang dan Puchong, yang mempunyai lebih 100,000 pengundi dengan peningkatan jumlah pemilih yang tinggi dalam tempoh 9 tahun terakhir; Hulu Langat; 59.42%, Serdang; 69.64% dan Puchong; 79.47%, perlu disempadankan semula untuk dibentuk satu kawasan Parlimen baru. 

Kawasan Parlimen Gombak (123,000 pemilih) dan Selayang (100,000 pemilih) wajar disempadankan untuk mewujudkan satu kerusi Parlimen baru. Sementara 4 kawasan Parlimen yang berjiran dan miliki pengundi tinggi; Subang (128,000 pemilih), Shah Alam (100,000), Kapar (144,000) dan Kota Raja (105,000) disempadankan semula untuk ditambah 2 kerusi Parlimen baru. Tambahan pula, dalam tempoh selepas persempadanan terkahir (2003) dengan jumlah pemilih dalam PRU13, peningkatan pemilih yang sangat tinggi khususnya di Subang dengan 87.20% dan Kota Raja; 81.58%. 

Tambahan 4 kerusi Parlimen dan pengurangan satu kerusi Parlimen, akan membentuk pertambahan 3 kerusi Parlimen di Selangor, dari 22 kerusi semasa. Tambahan ini wajar, dengan peningkatan peratusan pemilih yang paling tinggi berbanding purata nasional.  

Bagi Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur pertambahan pengundi bagi tempoh 2004-2008, cuma 18.26 peratus sahaja. Perkembangan ini lebih rendah berbanding Sarawak. Dengan 11 kerusi Parlimen semasa, adalah wajar dikekalkan kerana semua kawasan mempunyai jumlah pemilih yang agak seimbang serta jeda yang kecil. 

Pertambahan pemilih di Negeri Sembilan dalam tempoh 9 tahun adalah 29.60%, hampir menyamai purata pertambahan pengundi di Semenanjung. Kawasan pilihan raya P128 Seremban yang mempunyai bilangan pengundi melebihi 100,000 orang perlu sebahagiannya dipindahkan ke P129 Kuala Pilah yang mempunyai 47,000 pemilih sahaja, untuk mewujudkan keseimbangan bilangan pemilih. Kadar pertambahan pemilih di kawasan Parlimen Kuala Pilah, hanya 10.87% sahaja dalam tempoh 2004-2013. 

Dengan perkembangan mendatar dari sudut pertambahan dan taburan pemilih kawasan-kawasan pilihan raya Parlimen, bilangan jumlah 8 kerusi Parlimen semasa di Negeri Sembilan sudah cukup dan sesuai dikekalkan.

Bagi negeri Melaka, kadar pertumbuhan pengundi dalam tempoh 2004-2013, hanya 27.16%, lebih rendah dari peratusan kenaikan angka pemilih di Semenanjung. Keseluruhannya kadar pertembahan pengundi di Melaka adalah rendah, kecuali di P137 Bukit Katil. Jumlah pemilih bagi P137 pun agak tinggi, hampir 100,000 orang. Bagi Melaka, persempadanan semula untuk mengseimbangankan taburan pemilih serta bebanan tanggungjawab wakil rakyat, maka bilangan 6 kerusi Parlimen perlu dikekalkan dengan perubahan sempadan kawasan pilihan raya. Pengekalan 6 kerusi Parlimen di Melaka, walaupun purata pengundi di setiap kawasan adalah 73,000 orang, lebih tinggi dari purata Semenanjung, wajar memandangkan saiz kawasan serta kemudahan infrastruktur yang lebih baik berbanding negeri lain.

 Bagi negeri Johor, jumlah 26 kerusi Parlimen terkini, sudah cukup, tetapi persempadanan semula perlu di beberapa kawasan. Peratus pertambahan pemilih yang sederhana di Johor, 28.61%, menyamai purata kadar pertumbuhan pemilih 2004-2013 bagi keseluruhan negeri di Semenanjung. 

Kawasan pilihan raya Parlimen Kota Tinggi (42,000 pemilih) dan Pengerang (38,000 pemilih) perlu dicantum untuk mewujudkan satu kawasan pilihan raya sahaja. Kadar pertumbuhan pemilih di Kota Tinggi adalah 26.0%, manakala kadarnya cuma 23.0% di Pengerang, 2004-2013. Bilangan pemilih yang kecil serta kadar pertambahan yang kecil, sepatutnya menjadi asas pembentukan sesuatu kawasan pilihan raya.

Kawasan Parlimen Simpang Renggam (40,000 pengundi), Keluang (82,000) dan Sembrong (42,000 pemilih) sewajarnya disempadankan semula dan wajar menjadi 2 kawasan pilihan raya Parlimen sahaja. Dalam tempoh 9 tahun, selepas persempadanan terakhir, jumlah pengundi di P151 Simpang Renggam cuma meningkat sebanyak 17.46% sahaja. Jumlah pemilih di kerusi Simpang Renggam menyamai jumlah pemilih kerusi-kerusi DUN di bahagian selatan Johor. 

Kawasan-kawasan yang memiliki bilangan pengundi melebihi 100,000 orang serta kadar peningkatan yang besar, perlu disempadankan semula untuk membentukan tambahan kerusi Parlimen baru. Kawasan pilihan raya Parlimen Tebrau (90,000 pemilih) dan Pasir Gudang (100,000 pemilih) dengan kadar peningkatan pemilih sebanyak 72.10% di Tebrau dan 65.31% di Pasir Gudang dalam tempoh 2004-2013. Bilangan pemilih serta kadar perubahan yang besar ini, menjadi alasan kukuh satu kawasan pilihan raya Parlimen baru perlu diwujudkan hasil persempadanan semula.

Bagi kerusi Parlimen Gelang Patah (106,000 pemilih), Kulai (84,000) dan Pulai (100,000) perlu disempadankan semula untuk mewujudkan kawasan pilihan raya Parlimen keempat di kawasan berkenaan. Kadar pertumbuhan bilangan pemilih yang tinggi; 52.6% di Gelang Patah, 35.33% di Kulai dan 37.46% di Pulai dalam tempoh 9 tahun tersebut, menguatkan hujjah perlunya penambahan kerusi Parlimen di sini.

Kesimpulannya bagi Johor, perlu pengurangan 2 kerusi dan ditambah 2 kerusi, mengekalkan 26 kerusi Parlimen sedia ada. 

Keseluruhannya bagi Semenanjung, wajarlah penambahan 10 kerusi baru Parlimen; Kedah (2), Kelantan (2), Terengganu (3) dan Selangor (3). Andaian ini berasaskan kepada perkara basic dalam demokrasi iaitu wakil rakyat untuk  mewakili suara rakyat. Di samping itu, berasaskan kepada tanpa sentimen dan kepentingan mana-mana parti sama ada pemerintah di Persekutuan mahupun di negeri.

bersambung

 

 

 

Persempadanan semula 9: sambungan 1

MERAIKAN SUARA RAKYAT MENERUSI PERSEMPADANAN SEMULA KAWASAN PILIHAN RAYA

(Bahagian ii)

Empat negeri kebetulan negeri majoriti pengundi Melayu tidak terlibat dengan persempadanan semula kawasan pilihan raya Parlimen terakhir, kecuali Perlis perlu ditambahkan kawasan pilihan raya Parlimen. Pertambahan kerusi bagi Kedah, Kelantan dan Terengganu perlu meningkatkan kerusi majoriti Melayu dan luar bandar sifatnya. 

Pertembahan kerusi di tiga negeri tersebut iaitu pertambahan 2 kerusi di Kedah, 2 untuk Kelantan dan 3 untuk Terengganu setara dengan purata pengundi kawasan luar bandar di Semenanjung, ikut angka pemilih dalam PRU13. Dengan pertambahan ini menjadikan purata pemilihi setiap kawasan Parlimen di Kedah ialah 61,200 pemilih, sementara Kelantan ialah 57,500 pemilih dan Terengganu; 57,800 orang. Angka ini setara dengan purata pemilih di Perak (58,700 pemilih) dan Pahang (52,600 pemilih) dalam PRU13. Apatah lagi Perak yang lebih terkedepan dari sudut pembangunan fizikal serta pertumbuhan ekonomi, dan antara negeri paling maju di Malaysia, tetapi kadar peningkatan pemilih lebih rendah berbanding peratusan peningkatan pemilih nasional.

Kewajaran tambahan 7 kerusi Parlimen di kawasan penguasaan pengundi Melayu tersebut mampu dilaksanakan untuk BN menanggung talian hayat, sebagaimana dakwaan undi BN dalam PRU13 bergantung kepada undi dari kawasan luar bandar, relatifnya sokongan masyarakat pemilih Melayu. Dalam PRU13, BN menguasai 50.58% undi keseluruhan bagi kawasan Parlimen di Kedah, 51.43% di Terengganu dan 46.26% di Kelantan (dengan andaian undi calon bebas di P022, Pasir Mas adalah sebenarnya undi penyokong BN). 

Pertambahan 7 kerusi Parlimen ini, memberi sedikit nafas lega kepada UMNO/BN menghadapi PRU14, atas andaian UMNO sebuah parti kampungan.  Sebelum kemerosotan berlanjutan, lebih baik strategi awal diatur. Di Terengganu, sokongan kepada BN adalah 56.46% dalam PRU11, 55.11% dalam PRU12, terus merosot kepada 51.43% dalam PRU13. Apa nasib BN di Terengganu, tanpa pertambahan kerusi dalam persempadanan semula yang sepatutnya sudah bermula.

Di Pulau Pinang, purata pemilih kerusi Parlimen ialah 65,200 orang. Lebih rendah dari purata pemilih bagi setiap kawasan pilihan raya Parlimen di Semenanjung. Kesemua 13 bahagian pilihan raya Parlimen di Pulau Pinang adalah bersifat bandar dan separa bandar.  Hanya 4 kawasan sahaja yang mengandungi majoriti pengundi Melayu. 

Trend sokongan pemilih kepada BN merosot setiap kali PRU selepas persempadanan terakhir. Undi BN bagi kerusi Parlimen di Pulai Pinang ialah 56.85% dalam PRU11, turun ke 38.72% dalam PRU12 dan turun lagi ke 31.65% dalam PRU13. Di samping itu, pengundi di Pulau Pinang hanya bertambah sebanyak 26.12% sahaja dalam tempoh 9 tahun.

Rasionalnya jumlah kerusi Parlimen di Pulau Pinang sudah cukup, malah boleh dikurangkan kerana beberapa kawasan tidak mewakili wajaran pengundi bandar. Kerusi Parlimen Tanjung cuma mengandungi 51,000 pengundi sahaja, jauh lebih rendah berbanding kawasan luar bandar seperti Baling atau Tumpat.

Komposisi pengundi di Perak, tidak mewakili dan tidak setara  dengan taraf sosio-ekonomi serta antara negeri termaju di Malaysia. Purata pemilih 58,700 bagi kawasan pilihan raya Parlimen dan peningkatan pengundi paling rendah di Semenanjung, iaitu 20.44% (2004-2013), meletakkan jumlah 24 kerusi Parlimen adalah memadai dan sudah cukup. Tambahan pula, walaupun BN menguasai kerajaan negeri Perak, tetapi sokongan kepada BN cuma 44.91% sahaja. Atas sifat sebuah kerajaan yang tidak popular, menghalang Perak mendapat tambahan kerusi perundangan.

Pahang yang memberi sumbangan besar pengekalan kuasa BN, bila mencatat negeri ketiga sokongan kepada BN paling tinggi. BN menguasai 55.18% undian bagi kerusi Parlimen. Purata pemilih bagi kerusi Parlimen di negeri Pahang ialah 52,600 orang. Pertambahan pengundi di Pahang dalam tempoh 9 tahun adalah sederhana, 29.36%. Justeru Pahang, rata-rata kawasan pilihan raya adalah bersifat luar bandar, angka terebut adalah wajar. 

Anehnya kawasan pilihan P085 Pekan mempunyai pengundi seramai 80,300 pengundi dengan pertambahan sebanyak 52.58% dari PRU11 hingga PRU13. Kadar pertambahan pengundi serta jumlah pemilih bagi P085 tidak menggambarkan sifat fizikal kawasan ini yang bercirikan luar bandar; penempatan penerokaan rancangan tanah, kampung Melayu tradisional serta penempatan orang asli. 

Jumlah pemilih P085 tak seimbang dan setara dengan kawasan yang berjiran P084 Paya Besar, dengan 48,000 pengundi dan P086 Maran dengan 38,000 pengundi. Sewajarnya sebahagian kawasan pilihan raya P085 dimasukkan ke P084 dan P086, sebagaimana daerah mengundi asal yang diubah dalam persempadanan 2003. Sepatutnya agenda politik dikesampingkan demi muwujudkan ketelusan dalam kerja-kerja persempadanan kawasan pilihan raya.

bersambung









.

Persempadanan semula 9: raikan suara rakyat

MERAIKAN SUARA RAKYAT MENERUSI PERSEMPADANAN SEMULA KAWASAN PILIHAN RAYA 

(bahagian i)

Kajian persempadanan semula kawasan pilihan raya yang dijangka akan diwartakan hujung tahun ini, yang jauh lari dari amalan biasa. Selepas diwartakan akan dibentangkan di Parlimen untuk diluluskan, dalam tempoh tidak lewat dua tahun. Sepatutnya, dibentang di Parlimen dalam tahun 2011, iaitu lapan tahun selepas persempadanan terkahir, 2003. PRU13 lepas, pilihan raya berjalan tanpa menggunakan persempadanan baru, sebagaimana lazimnya selepas dua kali PRU, PRU baru gunakan sempadan baru. 

Justeru tempoh masa yang panjang untuk melaksanakan persempadanan semula kawasan pilihan raya buat kali ke lima selepas pembentukan Parlimen pertama (1959), membuka banyak ruang berbagai pihak menonjolkan idea, analisis dan kritikan. Empat persempadanan lepas mencantumkan hasilnya dalam satu agenda iaitu demi memperkukuhkan kuasa parti pemerintah. Agenda ini memberi kesan positif kepada prestasi parti pemerintahan dalam PRU berikutnya. 

Persempadanan semula kawasan pilihan raya di negara kita beragendakan menambah kawasan atau kerusi di dewan perundangan sama ada Parlimen atau kerusi negeri. Amalan mempersempadankan semula berasaskan perubahan struktur kependudukan dan penempatan tanpa menambah bilangan kerusi dewan perundangan, amat asing dalam kajian persempadanan di negara kita. 

Memenuhi desakan dan tuntutan politik baru, pemikiran politik berasaskan ketelusan, keterbukaan dan persamaan peluang, agenda persempadanan semula kawasan pilihan di negara kita tidak seharusnya beragendakan keberuntungan pihak tertentu. Oleh kerana, badan yang menguruskan kajian dan kerja-kerja persempadanan terletak di bawah pentadbiran "the government of today", maka kerja-kerja muslihat politik tak dapat disembunyikan.

Pertumbuhan pengundi dari PRU pertama selepas persempadanan 2003 iatu PRU11 (PRU 2004) dengan PRU terakhir iaitu PRU13 (PRU 2013), sewajarnya menjadi asas persempadanan semula. Jumlah pengundi dalam PRU11 ialah 10,285,521(angka rasmi dari Penyata Pilihan Raya 2004), sementara dalam PRU13 ialah 13,258,568 orang (kiraan manual peribadi dari keputusan PRU13 dari media cetak tempatan). Pertambahan seramai 2,972,997 pemilih atau peningkatan 28.90 peratus. Angka 28.90 peratus iaitu peratus purata pertambahan pemilih nasional ini, harus dijadikan asas persempadanan semula kawasan pilihan raya.

Dalam persempadanan semula 2003, 4 buah negeri telah dinafikan oleh SPR untuk menambahkan kerusi dewan perundangan iaitu Perlis, Kedah, Kelantan dan Terengganu, iaitu negeri-negeri majoriti pengundi Melayu. Di negeri-negeri tersebut tidak ditambah kerusi Parlimen dan kerusi dewan Undangan Negeri (kecuali ada tambahan dua kerusi negeri untuk Kelantan), yang dilaksanakan oleh SPR ialah menyusun semula persempadanan. Kerja-kerja SPR ini mengwujudkan ketidakseimbangan pemilih mengikut kawasan berbanding pola jumlah pemilih sebelum persempadanan. Hasilnya, yang dapat manfaat ialah parti-parti BN, sebagai hasil dari prestasi buruk BN dalam PRU10 (PRU 1999) di kawasan-kawasan majoriti Melayu.

Hasil persempadanan 2003, purata pemilih bagi kerusi Parlimen di Kedah, Kelantan dan Terengganu, adalah tinggi. Purata pemilih kerusi Parlimen dalam PRU13 bagi Semenanjung ialah 67,800 orang. Purata bagi kerusi-kerusi Parlimen di Kedah ialah 69,400, Kelantan; 65,700 dan Terengganu; 79,500 orang. Sebagai negeri majoriti Melayu , angka ini adalah tinggi jika dibandingkan dengan purata nasional bagi keseluruhan negeri di Semenanjung. Di samping itu, negeri-negeri majoriti Melayu adalah meliputi kawasan luar bandar yang mana pastinya wajaran pengundi bagi kawasan luar bandar mesti di bawah purata nasional. 

Secara perbandingan, Pahang yang merangkumi kawasan luar bandar sifatnya, purata pemilih setiap kawasan Parlimen ialah 52,600 pemilih. Pulau Pinang dengan sebahagian besar kawasan pilihan rayanya bersifat bandar dan separuh bandar, tetapi purata 65,000 orang sahaja, dengan cuma 34.10 peratus sahaja pengundi Melayu.

Dengan purata pemilih dalam PRU13, 69,400 pemilih bagi negeri Kedah, melebihi purata Semenanjung, sepatutnya ditambah 2 kerusi Parlimen lagi, di samping tidak ditambah dalam persempadanan 2003 kerana majoriti pengundi Kedah adalah Melayu (76.40 peratus). 

Di Kedah, dalam tempoh 9 tahun (2004-2013), pemilihnya bertambah sebanyak 26.68 peratus atau 219,265 orang, walaupun di bawah purata pertumbuhan nasional (28.90%), relatifnya tinggi atas sifatnya kawasan luar bandar tetapi bilangan pengundi yang tinggi melepasi purata nasional. Kawasan Parlimen Pokok Sena (80,000 pemilih), Alor Star (69,000), Kuala Kedah (95,000), Pendang (70,000) atau Jerai (74,000), sebahagian kawasan tersebut boleh membentuk satu kawasan pilihan raya baru. Semua kerusi ini adalah majoriti pengundi Melayu, kecuali Alor Star dengan 61.24% pengundi Melayu, kerusi lain mempunyai pengundi Melayu melebihi 78%.

Anehnya, Alor Star, kawasan bandar lebih kecil bilangan pemilih banding dengan kawasan luar bandar yang didiami pengundi Melayu. Munasabah satu kawasan Parlimen baru, bersifat kawasan separa bandar. 

Di bahagian selatan Kedah, kerusi Parlimen Merbok (86,000 pemilih), Sungai Petani (93,000), Baling (93,000), Padang Serai (74,000) perlukan dipersempadankan semula untuk membolehkan satu kawasan Parlimen baru dapat dibentuk, untuk mengimbangi purata pemilih di Kedah dan nasional. Di samping itu, dalam tempoh 9 tahun, peningkatan pemilih yang tinggi di Merbok (48.30%), Sungai Petani (31.38%) dan Padang Serai (37.80%), kesan perubahan fizikal kependudukan dan pembangunan. Kerusi Baling mempunyai 88.74% pengundi Melayu, perlu diperkecilkan bilangan pengundinya untuk dicantumkan membentuk satu kawasan pilihan raya baru. Merbok juga kawasan majoriti Melayu, 64.53%, sementara Sungai Petani dan Padang Serai adalah kawasan campuran, dengan pengundi Melayunya; 58.84% dan 55.50%. 

Kedah yang mempunyai 15 kerusi Parlimen semasa perlu tambahan 2 kerusi Parlimen berasaskan wajaran bandar-luar bandar, purata jumlah pengundi dan peratusan peningkatan jumlah pemilih.

Perlis tidak terlibat dengan persempadanan 2003. Purata pemilih setiap kawasan Parlimen di Perlis ialah 45,700 orang dengan pertambahan 22.11% pengundi dalam tempoh 2004-2013. Tiga kerusi Parlimen di Perlis sekarang sudah cukup dan sesuai dengan wajaran kawasan luar bandar. 

Kelantan menghasilkan peningkatan pemilih seramai 257,711 orang atau 38.59% dari 662,722 dalam PRU11 kepada 920,433 dalam PRU13. Peratusan peningkatan pemilih yang agak besar di Kelantan, memerlukan pertambahan kerusi Parlimen. Walaupun purata pengundi di kawasan Parlimen di Kelantan, 65,700 orang, di bawah purata 67,800 bagi Semenanjung, atas faktor wajaran kawasan luar bandar dan mundur, purata tersebut memerlukan pertambahan kawasan pilihan raya Parlimen. 

Parlimen Tumpat memiliki kepadatan pengundi yang tinggi dalam PRU13; 99,000 pemilih kesan peningkatan 39.57% dalam tempoh 9 tahun, bersama Pasir Mas dengan 72,000 pengundi, meningkat sebanyak 36.67%, adalah kawasan luar bandar yang mempunyai jumlah pengundi dan peratusan pertambahan, mengatasi angka Semenanjung. Catuman sebahagian kawasan pilihan raya semasa bagi Tumpat dan Pasir Mas, mampu mewujudkan sebuah kerusi Parlimen baru. 

Kerusi Parlimen Bachok dengan 81,000 pengundi dan Parlimen Pasir Puteh; 76,000 pengundi boleh dipecahkan untuk membentuk sebuah kawasan pilihan raya Parlimen yang baru. Lantaran kedua-dua kawasan Parlimen luar bandar ini memperlihatkan peningkatan peratusan pemilih yang tinggi; 47.25% dan 33.34%. Sementara Parlimen Kota Bharu yang mengandungi seramai 81,000 pemilih dalam PRU13 sewajarnya sesuai dengan latar belakang kawasan bandar dan separa bandar, walaupun pengundinya meningkat 32.58% lebih tinggi dari purata peratusan nasional. 

Keseluruhannya kawasan-kawasan pilihan raya di Kelantan mencatat peningkatan peratusan pemilih yang tinggi dalam tempoh antara PRU pertama selepas persempadanan terakhir dengan PRU terakhir(2004-2013), serta sengaja tidak terlibat dalam persempadanan terakhir (kecuali kerusi negeri), kawasan pilihan raya di Kelantan sepatutnya ditambah 2 kerusi Parlimen baru. 

Satu lagi negeri yang tidak terlibat dengan persempadanan terakhir ialah Terengganu. Malah persempadanan sebelumnya pun (1993), tidak dilibatkan Terengganu. Angka pemilih dalam tahun lepas (2013), purata pemilih setiap kawasan pilihan raya Parlimen di Terengganu adalah paling tinggi, 79,500 orang. Seolah-olah satu gambaran, Terengganu adalah kawasan bandar dan separa bandar. Di samping itu, peningkatan pengundi di Terengganu adalah amat tinggi, 39.50%, kedua selepas Selangor (44.36%). 

Lima kerusi Parlimen di Terengganu; Kuala Nerus (76,000 pemilih), Kuala Terengganu (94,000), Marang (90,000), Dungun (78,000) dan Kemaman (92,000), perlu disempadankan semula yang boleh mewujudkan tambahan 3 kerusi Parlimen baru Dengan itu, setiap kawasan Parlimen di Terengganu mempunyai antara 53,000 hingga 55,000 pemilih, munasabah sebagai kawasan luar bandar. 

bersambung

Pak Sako

KENANGAN BUAT PAK SAKO

Hari ini, 7hb November, Allahyarham Dr Ishak Haji Muhammad @ Pak Sako meninggalkan kita, 23 tahun lalu, 07/11/1991, pada usia 72 tahun. 

Ishak tokoh yang menguasai dua bidang: politik dan kesusasteraan, tokoh yang tidak asing mewarnai sejarah tanah air kita. Latar belakang beliau amat menarik, mempamirkan perwatakan, jatidiri dan keikhlasan seorang pejuang. 

Dalam catatan perjalanan hidup, Ishak yang dilahirkan dalam tahun 1919,  dalam kalangan tapak perjuangan menentang kolonialisme iaitu daerah Temerloh, menampakkan anti-kolonialisme di awal usianya. Seorang pelajar cemerlang, dapat pangkat pertama peperiksaan Senior Cambridge, satu tahap pencapaian pendidikan yang istimewa dan tinggi pada zamannya. Setaraf dengan kelulusannya, beliau dilantik sebagai majisterit. Beliau melihat jawatan ini, memisahkannya dengan masyarakat terbanyak, rakyat awam. Meletakkan beliau di satu kelas, kelas yang memisahkan antara penindas dengan yang tertindas. Justeru itu, beliau meninggalkan jawatan prestif berkenaan.

Semasa saya di penghujung persekolahan rendah, media utama masa itu memunculkan nama beliau bersama beberapa tokoh politik leftist sebagai perancang komplot ganyang Malaysia, ditahan di bawah undang-undang ISA.  Saat itu, saya mengenali Ishak lebih dekat, sebelum itu saya telah membaca beberapa hasil penulisan beliau dalam bentuk buku cerita atau novel. Zaman penjajahan, pernah merengkok dalam tahanan British.

Dalam politik beliau adalah Pengerusi Partai Buruh Malaya dan Pengerusi Socialist Front (gabungan Partai Buruh dan Partai Rakyat), sehinggalah Partai Buruh diharamkan dalam tahun 1967. 

Saya mengkagumi perjalanan hidup dan falsafah hidup beliau setelah membaca teks bicara tokoh semasa beliau dianugerahkan ijazah Doktor Persuratan, dari Univerisiti Kebangsaan Malaysia, 1973. Teks ini disiarkan dalam akhbar Berita Harian. Ucapan beliau banyak menyindir birokrasi dan kepimpinan Melayu yang tidak mempertahankan jatidiri bangsa dan serta ketamadunan bangsa. 

Kehebatan beliau adalah hidup sebagai manusia biasa tanpa limpahan kemewahan dan pangkat, walaupun memulakan kerjaya dengan jawatan berprestif. Sungguhpun tidak nampak kejayaan di bidang politik, mesej dan perjuangan menerusi dunia persuratan, sehingga diiktirafkan dengan penganugerahan ijazah kehormat Doktor Persuratan.

Alfatihah, semoga berkat perjuangan dan pengorbanannya, rohnya ditempatkan di kalangan para syuhada dan salihin. 

Persempadanan semula 8: alasan dangkal

SPR USAH TAKUT PERSEMPADANAN SEMULA  

Kenyataan kepada media Pengerusi Suruhanjaya Pilihan Raya (SPR) TS Abdul Aziz Mohd Yusof, dua hari lepas menjawab soalan keganjilan kerja-kerja persempadanan semula kawasan pilihan raya yang lazimnya setiap 8 tahun, sejak 40 tahun lalu. SPR menjangka akan mewartakan notis Kajian Semula Persempadanan bagi kerusi Parlimen dan Dun penghujung tahun ini. 

Salah satu tugasan utama SPR ialah menjalankan persempadan kawasan pilihan raya, paling cepat setelah 8 tahun, selepas kajian terdahulu, sebagaimana diperuntukan oleh Seksyen 8, Jadual ke 13 Perlembagaan Persekutuan. Peraturan sebagaimana termaktub dalam Perlembagaan, serta Akta Pilihan Raya bersama mekanisme pelaksaan tidaklah dipersoalkan kerana ianya tugasan eksekutif SPR. 

Persoalan orang ramai ialah kerja-kerja persempadanan kawasan pilihan peringkat nasional terdahulu tidak lari dari peruntukan Perlembagaan. Justeru itu, terbina skima kerja seragam dalam 4 persempadanan yang lepas. Maksudnya selepas kita mencapai kemerdekaan, kecuali persempadanan bagi negeri Sarawak yang terasing dari kerja atau jadual induk SPR. Setiap 10 tahun dibentangkan di dewan legislatif serta diwartakan persempadanan kawasan iaitu 1973, 1983, 1992 dan 2003, di mana kerja-kerja ke arah persempadanan bermula 8 tahun selepas pewartakaan persempadanan terdahulu. 

Kerja-kerja untuk persempadanan nasional yang kelima sepatutnya dilaksanakan dalam tahun 2011, iaitu sekurang-kurangnya 8 tahun selepas persempadanan yang terakhir, 2003. SPR memberi alasan penangguhan ini berlaku kerana SPR takut bertembung dengan Pilihan Raya Umum (PRU) ke 13. Anihnya, mengapa takut bertembung dengan PRU, sedangkan persempadanan sebelum ini menjelang PRU yang menyusulinya.

PRU3 yang diadakan dalam tahun 1969, walaupun Parlimen digantung untuk tempoh lebih setahun, tempoh PRU4 sepatutnya dalam tahun 1975, tetapi diadakan dalam tahun 1974. Apakah pada masa itu, SPR sudah menjangka PRU4 akan diadakan dalam tahun 1974, dan memaksa SPR melaksanakan persempadanan kawasan pilihan raya dalam tahun 1973, di mana tambahan 10 kawasan pilihan raya baru untuk kerusi Parlimen adalah memecah dan mempersempadankan kawasan majoriti Melayu atau bertujuan menambah perwakilan Melayu di samping mengagih kerusi untuk komponen Perikatan/Barisan Nasional. 

Kawasan Parlimen Kuala Krai dan Parlimen Machang adalah sebahagian dari kawasan Parlimen Ulu Kelantan dan Parlimen Tanah Merah. Kawasan Parlimen Ulu Nerus adalah cantuman pecahan kawasan Parlimen Kuala Terengganu Utara (kemudiannya Kuala Nerus) dan Parlimen Besut.  Kawasan Parlimen Seberang Prai Tengah yang diwakili UMNO dipecahkan untuk membentuk Parlimen Bukit Mertajam dan Parlimen Permatang Pauh. Kerusi Bukit Mertajam diberi kepada MCA dan Permatang Pauh untuk UMNO.

Selepas kejayaan lawatan Tun Abdul Razak ke China, bertemu Pengerusi Mao, merintis hubungan diplomatik dengan negara itu serta kejayaan Malaysia menjadi tuan rumah Persidangan Negara-negara Islam (OIC) dalam tahun 1974, memberikan advantage serta keyakinan BN mengadakan PRU pertama selepas Peristiwa 13 Mei. Pertemuan Tun Razak dengan Pengerusi Mao memberi impaks besar menarik pengundi Cina menyokong BN, sementara kejayaan Persidangan OIC menaikkan imej BN di kalangan masyarakat Melayu dan Islam. Apakah persempadanan kawasan 1973 bersama 2 peristiwa besar itu sebagai agenda terancang bagi BN menghadapi PRU4. 

Sungguhpun persempadanan perlu diadakan sebagaimana peruntukan Perlembagaan, kerana perubahan fizikal kawasan, perubahan kependudukan, perubahan kemudahan prasarana di samping menambahbaik pengurusan pendaftaran pemilih dan urusan pilihan raya, tetapi faktor political mileage kepada pemegang kuasa lebih diutamakan. Pencapaian terburuk dialami Perikatan dalam PRU3, memberi ruang menggunakan SPR untuk mengukuhkan kuasa legislatif.  Kemerosotan sokongan bukan Melayu kepada Perikatan, memberi peluang untuk memperbanyakkan kawasan pilihanraya majoriti Melayu.

Trend yang sama diterjemahkan dalam persempadanan 1983 dan 1992, untuk memperkukuhkan Barisan Nasional yang dikepalai UMNO menghadapi PRU selepas persempadanan semula. Pengiraan undi di pusat pengundi atau mengikut daerah mengundi, bermula PRU8 (PRU 1990) memudahkan kerja-kerja membentuk kawasan pilihanraya yang boleh memberi jaminan berpihak kepada BN. Menyusun dan mengkelompokkan daerah mengundi berasaskan pencapaian parti-parti tertentu, bagi memberi ruang potensi parti pemerintah menang, mengakibatkan ketidakseimbangan bilangan pengundi, bentuk peta kawasan pilihanraya yang lucu di samping memecahkan kawasan pentadbiran. 

Persempadanan terakhir iaitu dilaksanakan dalam tahun 2003, nampak sangat agendanya berasaskan keputusan PRU terakhir, iaitu PRU10 (PRU 1999) yang menyaksikan hambatan keluar pengundi Melayu dari BN. Kemenangan BN di Semenanjung banyak bergantung kepada pengundi bukan Melayu. Persempadanan 2003 menumpukkan kepada pembentukan kawasan-kawasan pilihanraya campuran dengan mengabaikan kawasan majoriti Melayu, menyebabkan tidak berlaku pertambahan kerusi Parlimen di negeri-negeri majoriti Melayu; Kelantan, Terengganu, Kedah dan Perlis. 

Adakah persempadanan tidak diadakan dalam tahun 2011, sebagaimana kelazimannya setiap paling kurang 8 tahun, kerana kesibukan untuk hadapi PRU13. Jikalau atas rasional bimbang bertembung dengan persiapan PRU, apa beza dengan 3 persempadanan dulu. PRU11 (PRU 2004) boleh diadakan dalam tahun 2003, iaitu tahun keempat selepas PRU terakhir sebagaimana PRU lain sebelum itu. PRU8 (1990) adalah tahun keempat selepas PRU7 (1986). Jarak antara PRU5 (1978) dengan PRU6 (1982) 3 tahun 8 bulan sahaja. 

Perkara pokok mengapa persempadanan tidak diadakan 2011, mungkin kejutan hasil PRU12 (PRU 2008), menghasilkan pencapaian terburuk parti pemerintah. Tumpuan utama SPR adalah menjalankan kerja-kerja teknikal berganda mempastikan BN terus mempertahankan kuasa. Antara kerja utama teknikal ialah pendaftaran pemilih. Mekanisme strategik ini menjadi benteng terakhir BN untuk menandingi pihak lawan, lantaran sejak akhir-akhir ini sangat menyerlah kerja-kerja SPR yang diragui ketelusan, intergriti dan keterbukaan. 

Oleh kerana hasil PRU13 tahun lepas, pencapaian BN berterusan merosot, tidaklah sepatutnya SPR mencari berbagai alasan memperlambatkan mewartakan notis Kajian Semula Persempadanan. 

Sewajarnya SPR bertindak dan menjalankan tangungjawab sebagai sebuah badan profesional berasaskan Perlembagaan serta asas demokrasi amalan kita iaitu sistem perwakilan. Sistem perwakilan sepatutnya menggambarkan suara majoriti menguasai demokrasi diterjemahkan undi popular seiring dengan nisbah perwakilan. Amat malang bagi sebuah sistem demokrasi kuasa 48 peratus menguasai keseluruhan sistem. Justeru itu, taburan pemilih berimbangan mengikut kawasan tanpa prejudis atas rasisme, akan dapat memenuhi hakikat tuntutan demokrasi " satu orang satu suara".