Tanpa Bukan Melayu

SAINGAN PAS MEREBUT PENGUNDI MELAYU

Keupayaan Pas sebagai parti politik paling lama bertanding bersendirian dalam 14 siri pilihan raya umum bermula 1955 lebih terserlah menampilkan peranan sebuah parti politik dalam sebuah negara berbilang bangsa dan agama, dalam dua pilihan raya umum (PRU) terakhir. Pas pernah mencapai kejayaan paling cemerlang dalam PRU10 (PRU 1999) tetapi ianya lebih berpolakan Pas sebuah parti mewakili orang Melayu. 

Dalam PRU10, berlakunya penolakan orang Melayu kepada UMNO, yang meruntuhkan kubu-kubu UMNO/BN di negeri-negeri majoriti Melayu. Ekorannya, persempadanan semula kawasan pilihan raya dalam tahun 2003, beragendakan memperbanyakkan kawasan campuran dalam bentuk komposisi etnik, campuran kawasan bandar-desa, dengan menafikan persempadanan kawasan majoriti Melayu. Langkah ini lantaran kemenangan BN mempertahankan kerajaan dalam PRU10, adalah sokongan padu masyarakat bukan Melayu. DAP yang bertanding di kawasan bandar dan kawasan bukan Melayu, mengalami prestasi yang merosot. 

Dalam daftar pemilih induk (DPI) 2007 yang digunakan dalam PRU12, terdapat seramai 5,415,937 pemilih berbangsa Melayu , yang merupakan 58.92% dari jumlah keseluruhan pemilih di Semenanjung. Angka pemilih Melayu meningkat ke 6,635,049 dalam DPI 2012 yang digunakan dalam PRU13, iaitu 59.27% dari jumlah pemilih di Semenanjung. 

Secara perbandingannya, pengundi berbangsa Cina adalah 2,945,340 orang (32.05%) dalam DPI 2007, meningkat ke 3,425,432 orang (30.60%) dalam DPI 2012.  Pemilih berbangsa India di Semenanjung: 769,114 (8.37%) dalam DPI 2007, dan 965,646 (8.63%) dalam DPI 2012. Dengan adanya penekanan kerja pihak SPR dan parti-parti politik melaksanakan pendaftaran pemilih antara 2008 hingga 2012, orang Melayu terus kekal sebagai kumpulan majoriti pemilih di Semenanjung yang mempunyai 165 kerusi dari jumlah 222 kerusi Parlimen.

Di Semenanjung, 46 kawasan pilihan raya parlimen memiliki lebih 80% pengundi Melayu, sementara 42 kawasan dengan antara 60 hingga 79% pemilih Melayu. Di pihak BN, 87 kerusi diperuntukkan kepada UMNO dan satu kepada MCA, iaitu Alor Star (61.24% Melayu). Di pihak Pakatan Rakyat: Pas 57 dan PKR 31, sementara DAP tidak diberi peruntukan bertanding di kawasan majoriti Melayu. Pas yang meletakkan 65 calon di Semenanjung, 57 calon atau 87.7% bertanding di kawasan majoriti Melayu, iaitu kawasan melebihi 60% pengundi Melayu, sementara PKR, 48.4% calonnya bertanding di kawasan majoriti Melayu.

Kawasan majoriti Melayu mutlak iaitu 80% pemlih berbangsa Melayu iaitu bagi 46 kawasan pilihan raya Parlimen di Semenanjung, BN meletakkan calon UMNO di 45 kawasan dengan satu kawasan parlimen (Pasir Mas), BN beri laluan kepada seorang calon bebas, ditentang oleh 37 calon Pas dan 9 calon PKR.Di kawasan ini, UMNO/BN menang 33 kerusi, Pas 13, dan PKR gagal memenangi sebarang kerusi.

Dalam PRU13, di 46 kawasan   pengundi Melayu melebihi 80%, BN menguasai 1,210,636 undi popular atau 52.56% berbanding 937,151 undi atau 52.99% dari jumlah sah dalam PRU12. Sementara undi untuk Pas dan PKR  ialah 828,976 undi atau 46.87% undi sah dalam PRU12, meningkat ke 1,064,252 undi popular dalam PRU13, atau 46.21% undi sah. 

Bagi kawasan pilihan raya parlimen di mana pemilih Melayu 60% hinggga 80%, yang mengandungi 42 kawasan, BN meletakkan 41 calon UMNO dan seorang calon Cina dari MCA dalam PRU13. Pakatan Rakyat mengagihkan 23 kawasan untuk Pas dan 19 bagi PKR. PKR meletakkan calon Cina untuk menentang calon Cina BN di kawasan majoriti Melayu, Alor Star (61.24% Melayu). BN dan Pakatan Rakyat masing-masing meletakkan 41 calon Melayu dan seorang calon Cina, di kawasan majoriti Melayu.   

Di kawasan yang mempunyai 60% hingga 80%, BN memungut 851,300 undi atau 54.45% undi sah dalam PRU12, meningkat 1,138,665 undi dalam PRU13, iaitu penurunan peratusan dari jumlah undi sah kepada 53.40%. Gabungan Pas dan PKR yang mendapat 711,402 undi atau 45.50% undi sah dalam PRU12, meningkat ke 985,508 undi atau 46.24% undi sah dalam PRU13.

Kesimpulannya di kawasan pengundi Melayu melebihi 80%, sokongan terhadap BN masih kekal dalam PRU12 dan PRU13, sementara pencapaian Pas dan PKR, tak banyak berubah. Di kawasan 60 hingga 80% pengundi Melayu, BN masih menguasai dengan sedikit penurunan peratusan undi, sebaliknya gabungan Pas dan PKR, memperlihatkan kenaikan peratusan undi. 

Pas kehilangan 7 kerusi Parlimen sementara PKR hilang 5 kerusi Parlimen yang dimenanginya dalam PRU12, di kawasan pilihan raya di mana pengundi Melayu melebihi 60%. Dari jumlah 88 kerusi majoriti Melayu, BN menang 64 kerusi, Pas  18 kerusi dan PKR 6 kerusi. 

Sekurang-kurangnya 8 kerusi Parlimen majoriti Melayu yang dimenangi Pas dalam PRU13, menggugat hasrat untuk pertahan kemenangan. Kerusi parlimen Pokok Sena, kawasan 79.53% Melayu yang dimenangi Pas dalam PRU13 dengan majoriti 3,935 undi, bermasalah kerana seramai 14,300 pemilih bukan Melayu keluar mengundi, berasaskan peratusan keluar mengundi 85.87%. Seramai 55,000 pemilih Melayu keluar membuang undi.

Di Shah Alam, Pas menang dengan majoriti 10,939 undi. Pemilih bukan Melayu yang keluar mengundi adalah seramai 25,600, sementara pengundi Melayu buang undi ialah 61,400 orang berasaskan 87.88%

Kerusi Parlimen Parit Buntar mencatat 85.73% dari jumlah pemilih 51,524 keluar membuang undi dalam PRU13. Pas menang dengan 8,476 undi. Pengundi bukan Melayu yang mengundi ialah 13,890 orang. 

Di Bukit Gantang, Pas menang dengan 986 undi sahaja, sedangkan pengundi bukan Melayu yang keluar mengundi ialah 21,600 berasaskan peratusan keluar mengundi 85.28%.

Sementara bagi kerusi Parlimen Temerloh, Pas menang dengan 1,070 undi, di mana pengundi bukan Melayu yang membuang undi adalah 20,072 orang dengan peratusan mengundi 85.24% dar jumlah 66,217 pengundi berdaftar. 

Di samping itu, di kawasan pemilih Melayu lebih 80%, terdapat 3 kerusi Parlimen amat kritikal kepada Pas. Kerusi Parlimen Kuala Nerus, dengan 98.74% Melayu pun, yang dimenangi dengan majoriti 610 undi, di mana 850 pemilih bukan Melayu keluar membuang undi.

Pas menang kerusi Bachok dengan majoriti tipis, 201 undi. Seramai 1100 pemilih bukan Melayu keluar mengundi, di kawasan yang mempunyai 98.46% pemilih Melayu.

Kuala Krai yang mengandungi 93.96% pengundi Melayu, Pas menang dengan 2,043 undi, di mana seramai 3,300 pemilih bukan Melayu membuang undi. 

Di 3 kerusi Parlimen di atas, walaupun bilangan pengundi bukan Melayu adalah kecil, di bawah 6 peratus, mana-mana parti sukar untuk menang jika bergantung sepenuhnya kepada pemilih Melayu. 

Bagi kawasan campuran, Pas menang 3 kerusi: Sepang (59.12% Melayu), Hulu Langat (52.74% Melayu), Kota Raja (44.59% Melayu). Mampukah Pas pertahan kemenangan bergantung kepada pemilih Melayu/Islam sahaja. 

Dengan senario di atas, Pas akan hadapi cabaran getir tanpa simpati pemilih bukan Melayu. Sejauhmana peranan dan tugasan Dewan Himpunan Penyokong Pas (DHPP) mengaut sokongan pemilih bukan Melayu. Tanpa tahaluf siyasi dengan DAP, tugasan DHPP akan menjadi lebih mencabar, dalam menentukan pemilih bukan Melayu sebagai faktor penentu prestasi Pas.

 

 

 

 

 

Kabinet Terbesar

MENCIPTA REKOD KABINET BERSKALA BESAR

Hari ini (28/07/2015) Perdana Menteri DS Najib Tun Abdul Razak mengumumkan rombakan kabinet. Rombakan kabinet beliau petang tadi adalah kali kedua, selepas pembentukan kabinet selepas Pilihan Raya Umum (PRU13). Berlainan dengan rombakan pertama pada 25/06/2014, bertujuan penambahan keanggotaan mewakili masyarakat Cina, rombakan hari ini adalah ekoran penyingkiran dijangka ke atas Timbalan Perdana Menteri, TS Mahyuddin Yassin bersama 4 menteri lain. 

Penyingkiran TS Mahyuddin, DS Shafie Afdal, Dato' Hassan Malek dan DS G. Palanivel, sudah diramalkan lantaran krisis kepimpinan dalam UMNO dan MIC, sementara Datuk Ewon Ebin adalah penyusunan kepimpinan dalam UPKO. 

Menariknya bukan setakat menggugurkan nama-nama besar dan menteri kanan, tetapi yang lebih menonjol ialah pembesaran keanggotaan kabinet dalam situasi penguasaan kerajaan BN dalam Parlimen yang semakin berkurangan. Kabinet hari ini dianggotai oleh 37 orang menteri, jumlah anggota kabinet Malaysia yang paling besar sejak merdeka. 

Kabinet hari ini yang mengugurkan 5 menteri: 3 UMNO, satu MIC dan satu UPKO, digantikan dengan 7 menteri baru iaitu 4 UMNO, satu UPKO, satu MCA dan satu Parti Bumiputera Bersatu (PBB). Menjadikan kabinet yang paling paling besar dibentuk tahun lepas iaitu seramai 35 ahli, kepada 37 ahli, memperbaiki ciptaan rekod tersebut.

Seramai 3 orang timbalan menteri dinaikkan ke menteri dan seorang digugurkan, dengan digantikan oleh 9 orang (termasuk 2 senator) dilantik sebagai timbalan menteri. Ertinya pengosongan 4 orang timbalan menteri, sepatutnya diganti dengan 4 lantikan baru, tetapi mendapat tambahan 5 lantikan baru lagi. 3 timbalan menteri dinaikkan ke menteri penuh adalah 2 dari UMNO dan seorang dari PBB. 9 timbalan menteri baru untuk ganti 3 timbalan menteri dinaikkan pangkat terdiri dari 7 UMNO, seorang MCA dan seorang dari Parti Rakyat Sarawak (PRS).

Keseluruhannya jumlah menteri dan timbalan menteri semakin meningkat untuk mencipta rekod jemaah menteri dan timbalan yang paling ramai dalam sejarah.

Negara Cina dengan 1.3 billion penduduk mempunyai kabinet dianggotai 20 orang sahaja, sementara India yang dihuni oleh 1.2 billion penduduk, ditadbir oleh 32 orang menteri. Britain yang mengamalkan sistem demokrasi pilihanraya sebagaimana amalan kita, mempunyai kabinet yang dianggotai oleh  22 orang menteri dengan penduduknya seramai 65 juta orang. 

Di zaman pentadbiran Tun Dr Mahathir Mohamad, bila pencapaian BN paling rendah iaitu dalam PRU10 (PRU 1999), kabinet yang dibentuk beliau 10 hari selepas PRU itu dibarisi 28 orang menteri dengan 23 buah kementerian.

Bila BN mencapai kejayaan yang cemerlang dalam PRU11 (PRU 2004) di bawah Tun Abdullah Badawi, beliau telah membesarkan saiz kabinet bersesuaian dengan pertambahan kerusi yang dimenangi dalam PRU. BN memenangi 199 dari jumlah 219 kerusi Parlimen atau 90.9 peratus dengan perolehi 63.8 peratus undi popular. Tun Abdullah membentuk kabinet seramai 33 orang menteri dengan 27 buah kementerian, termasuk 6 menteri di Jabatan Perdana Menteri.

Kabinet terbaru DS Najib, dengan 37 menteri termasuk 11 menteri di JPM, dengan 24 buah kementerian, iaitu tambahan sebuah kementerian, dengan mewujudkan semula Kementerian Pengajian Tinggi. Saiz kabinet baru ini yang paling besar dalam sejarah, bertentangan dengan prestasi BN paling teruk dalam sejarah. Dalam PRU13, BN cuma menang 133 kerusi dari jumlah 222 kerusi Parlimen atau 59.9%, di samping itu BN cuma memungut 47% undi popular, prestasi paling rendah sepanjang tempoh sejak merdeka. 

Rombakan kabinet hari ini mempamirkan pertambahan perwakilan UMNO berbanding parti lain serta berbanding dengan kabinet asal selepas PRU13. Pertambahan seorang menteri dan 4 orang timbalan menteri tambahan dari UMNO demi satu strategi memperkukuhkan DS Najib selaku PM. MCA yang hanya memenangi cuma 7 kerusi Parlimen dalam PRU13 diberi tambahan seorang menteri dan seorang timbalan menteri. Sementara PRS perolehi satu kerusi timbalan menteri mewakili Sarawak dengan mengorbankan satu kerusi PBB.

Kabinet berskala besar tak sepadan dengan penguasaan kerusi di Parlimen serta penguasan undi popular rakyat berbanding dengan kabinet di bawah 5 orang Perdana Menteri sebelum ini menampakkan kepentingan politik mengatasi kelaziman walaupun tidak bercanggah dengan perundangan. Pembesaran keanggotaan menerusi rombakan kabinet ini secara jelas memperlihatkan usaha memperkukuhkan kedudukan Perdana Menteri mendepani krisis kepimpinan UMNO, yang membawa kepada krisis keyakinan. 

 

Harapan DAP pada Pas

PERSEMPADANAN SEMULA KAWASAN PILIHAN RAYA: SATU HARAPAN DAP KEPADA PAS

Sabtu lepas (11/07/2015), Pas secara rasminya mengumumkan membatalkan tahaluf siasi dengan DAP dan mengekalkan kerjasama politik dengan PKR, menerusi Setiausaha Dewan Ulamak Pas Pusat, Dato' Dr Nik Zawawi Salleh. Keputusan ini akan dimaklumkan kepada Jawatankuasa Kerja Pas Pusat untuk dilaksanakan. Pernyataan ini secara sah bahawa antara Pas dan DAP sudah tiada apa-apa lagi setelah beberapa kenyataan dan tindakan drastik DAP, hasil keteteapan Muktamar Pas Pusat, bulan lepas.

Respons awal dari kepimpinan DAP ialah kenyataan seorang pemimpin kanannya, Ronnie Liu (mantan Exco Selangor) yang mengharapkan Pas tidak menyokong persempadanan semula kawasan pilihan raya, yang sepatutnya sudah dilaksanakan empat tahun lepas. Kegagalan BN perolehi majoriti suara dua pertiga dalam Dewan Rakyat hasil PRU12 dan PRU13, membantut amalam proses persempadanan semula kawasan pilihan raya setelah genap 8 tahun selepas persempadanan terakhir. 

Parlimen ke 12, hasil PRU12, BN cuma memiliki 140 kerusi Dewan Rakyat, kurang 8 kerusi untuk majoriti dua pertiga, sementara Parlimen ke 13, BN cuma memiliki 133 kerusi saja (sebelum PRK Teluk Intan, yang menambahkan kerusi BN). Dengan 134 kerusi Dewan Rakyat sekarang, BN memerlukan 14 suara sokongan, untuk menetapkan 148 kerusi, iaitu majoriti dua pertiga. Dengan sokongan 21 Ahli Parlimen Pas, dengan mudah Dewan Rakyat meluluskan peruntukan undang-undang persempadanan semula kawasan pilihan raya. Kemungkinan ini atas andaian, setelah terputus tahaluf siasi dengan DAP, memberi ruang Pas memilih jalan sendiri menyokong usul UMNO sebagai balasan BN secara blok menyokong usul persendirian Pas mengenai pindaan bidang kuasa mahkamah syariah (hukum hudud di Kelantan). 

Lazimnya amalan persempadanan kawasan pilihan raya yang lepas beragendakan pulangan politik kepada UMNO. Berasaskan mesej dari PRU12 dan PRU13, memberi laluan perancangan persempadanan kawasan pilihan raya kali ini adalah beragendakan memperbanyakkan perwakilan Melayu dan bersifat merit luar bandar, yang secara langsung menambahkan bilangan perwakilan untuk UMNO, dengan sedikit tempias nikmat kepada Pas. Ini berbeza dengan persempadanan terkahir, 2003, yang menghukum pengundi Melayu dan luar bandar, lantaran BN menerusi UMNO hilang banyak kerusi dalam PRU 1999. 

Tepatlah kegelisahan dan kebimbangan DAP, andainya rang undang-undang persempadanan semula kawasan pilihan raya diluluskan berkemungkinan bukan lagi agenda memperbanyakkan kawasan campuran tetapi memecahkan kawasan pilihan raya luar bandar yang sinonimnya kerusi Melayu berasaskan taburan penduduk dan keluasan kawasan, bukan kepada saiz penduduk semata. Dengan lain perkataan, penekanan persempadanan kepada "rural waitage".

Apakah mengambil pendekatan "win-win solutions", kerana saling kebergantungan antara Pas dengan BN yang dikepalai UMNO, rang-rang persempadanan kawasan pilihan raya akan dibentangkan dengan keyakinan mencapai suara dua pertiga, memenuhi keperluan pindaan Perlembagaan. Apakah Terengganu yang disisihkan dalam persempadanan kawasan pilihanraya sejak 20 tahun kerana dikhuatiri persempadanan akan merugikan UMNO, akan berlaku tambahan kerusi Parlimen khususnya. Contohnya, kawasan parlimen Kuala Terengganu (dengan 94,561 pemilih mengikut Daftar Pemilih Induk 2012), Marang (90,926 pemilih) dan Dungun (78,298 pemilih). Jika 3 kawasan pilihan raya parlimen ini dipecahkan menjadi empat tanpa memecahkan kawasan pilihan raya negeri, dengan setiap kawasan parlimen memiliki 3 kerusi negeri, berbanding 4 kerusi semasa;
i. Kerusi parlimen pertama mencantumkan 3 kerusi negeri, Wakaf Mempelam (25,274 pemilih mengikut DPI 2012), Bandar (20,433) dan Ladang (20,125) dari kerusi parlimen Kuala Terengganu semasa, menjumlahkan 65,832 pemilih;

ii. Kerusi parlimen kedua: Batu Burok (28,729) dari parlimen Kuala Terengganu dicantumkan bersama Alor Limbat (24,017) dan Bukit Payong (20,080) dari parlimen Marang, menjumlahkan seramai 72,826 pemilih;

iii. Kerusi parlimen ketiga: Ru Rendang (22,701) dan Pengkalan Berangan (24,128) dari parlimen Marang dicantumkan dengan Rantau Abang (20,655) dari parlimen Dungun, berjumlah 67,848 pemilih;

iv. Kerusi parlimen keempat: baki tiga kerusi dalam parlimen Dungun semasa iaitu Bukit Besi (13,409), Sura (17,740) dan Paka (26,494) dengan jumlah 57,643 pemilih.

Kerusi parlimen pertama adalah keseluruhannya kawasan bandar meliputi bahagian besar kawasan pentadbiran Majlis Bandaraya Kuala Terengganu, dengan 65,832 pemilih, menyamai kawasan parlimen Alor Star yang menguasai kawasan Majlis Bandaraya Alor Star dengan seramai 69,009 pemilih mengikut DPI 2012.

Kerusi parlimen kedua yang merupakan campuran kawasan bandar (Batu Burok) dengan pinggiran bandar dan luar bandar, jumlah 72,826 pemilih tersebut jauh lebih tinggi saiz pemilih berbanding kawasan parlimen seumpamanya seperti Bagan (68,626 pemilih), Batu Kawan (57,593), Nibong Tebal (59,470) dan Kuantan (56,418). 

Kerusi parlimen ketiga, campuran pinggiran bandar (Rhu Rendang) dengan kawasan luar bandar yang mengandungi jumlah 67,848 pemilih, dan kerusi parlimen keempat yang menggabungkan kawasan luar bandar (Bukit Besi) dengan separa bandar dan pinggiran bandar berjumlah 57,643 pemilih, jauh lebih besar saiz pengundi berbanding kawasan parlimen di negeri atau kerusi pergantungan BN. Kerusi parlimen Ayer Hitam, Johor, (cuma 42,991 pemilih) Tanjong Piau, Johor (52,000), Kepala Batas (51,743) dan Tasik Gelugor (54,147), yang tidak jauh beza sosio-geografi dengan kawasan Marang atau Dungun.

Dalam PRU13, dari jumlah 12 kerusi negeri dalam parlimen Kuala Terengganu, Marang dan Dungun, BN cuma menang dua kerusi saja, dengan Pas menguasai 9 kerusi dan PKR satu kerusi. Sementara ketiga-tiga kerusi parlimen dimenangi Pas. Jika ditambah satu kerusi parlimen di kawasan tersebut, ianya memberi kelebihan kepada Pas. Biasanya BN menerusi SPR tidak semudah itu hendak beri laluan. 

Logiknya, kawasan tersebut yang mengandungi seramai 263,784 pemilih mengikut DPI 2012 yang digunakan dalam PRU13, perlu dipecahkan kepada lima kerusi parlimen, purata 52,700 pemilih setiap kawasan pilihan raya persekutuan. Purata pemilih bagi satu kerusi parlimen, 52,700 sesuai dengan negeri Terengganu sebagai antara negeri miskin di Malaysia, berbanding dengan negeri yang lebih maju di mana saiz pengundi setengah kawasan pilihan raya parlimen lebih rendah. Kerusi parlimen Kuala Kangsar, cuma 33,607 pemilih, Balik Pulau (49,751), Bagan Datoh (40,031), Paya Besar (48,159), Kuala Pilah (47,780), Masjid Tanah (46,062), Segamat (47,115), dan Muar (48,334) sekadar beberapa contoh kawasan setara dengan Dungun atau Marang, yang bukan kawasan pedalaman dan mundur.

Jika dipecahkan kepada lima kawasan iaitu tambahan dua kerusi baru untuk parlimen, kebarangkalian adalah besar, atas kaedah "win-win", memberi peluang kepada BN memenangi satu kerusi parlimen di kawasan pembangkang tersebut. 

Di negeri-negeri lain yang dinafikan persempadanan kawasan pilihan raya dalam tahun 2003 kerana bilangan pengundi bukan Melayu yang kecil menyukarkan SPR membentuk kawasan pilihan raya pemilih campuran, kawasan yang mengimbangkan taburan pengundi ikut kaum. Kaedah persempadanan yang banyak dipengaruhi political mileage parti yang menguasai kerajaan Persekutuan ala gerrymandering, bermula pasca 13 Mei 1969, sentiasa berubah mengikut keperluan politik semasa. 

Tsunami Melayu dalam PRU10 (PRU 1999) mendorong kepada SPR mempersempadanan  semula kawasan pilihan dengan memperbanyakkan kawasan pilihan campuran serta menafikan kawasan majoriti Melayu atau luar bandar di Semenanjung. Sebaliknya tsunami Cina dalam PRU12 dan dilonjakkan lagi dalam PRU13, sudah barang tentu kerja SPR ialah memperbanyakkan kawasan pilihan majoriti Melayu, dengan kurang ditekankan ke kawasan majoriti bukan Melayu atau campuran, kerana kedua-dua PRU terakhir memberikan pukulan perit kepada parti pemerintah kerajaan pusat. 

Kawasan parlimen Baling (93,168 pemilih dalam DPI 2012) yang dimenangi BN, sebuah kawasan 88.7% pemilih Melayu dan sebuah kawasan luar bandar yang mempunyai saiz pengundi yang lebih besar dan saiz kawasan lebih luas, selepas disempadankan semula selepas dimenangi Pas dalam PRU10, antara kawasan jangkaan sasaran SPR untuk dipecahkan saiz. Pengurangan saiz pemilih serta keluasan akan menambahkan bilangan kawasan parlimen majoriti Melayu. 

Harapan DAP menerusi kenyataan seorang pemimpin kanannya kerana kelazimannya kerja SPR dalam kerja-kerja persempadanan adalah impaks dari keputusan PRU yang terakhir. Dinamika kerja-kerja beragenda SPR, membuka ruang krisis keyakinan kredibiliti dan intergriti agensi perkhidmatan awam di kaca mata khalayak rakyat. 

Pas di Selangor

SENARIO PAS DI SELANGOR SELEPAS MUKTAMAR

PRU13 telah menyaksikan satu kegagalan Barisan Nasional (BN) dalam usaha bersungguh untuk merampas balik sebuah kerajaan yang paling strategik dari sudut ekonomi dan politik. Di Selangor, BN bukan sekadar kecundang malah prestasi yang semakin merosot yang memberi gambaran kemerosotan sokongan kepada sebuah parti yang begitu utuh sekian lama menguasai politik Malaysia. Dalam PRU13, di Selangor, bagi peringkat undi kerusi Dun, undi BN hanya 39.39% dari jumlah undi sah, berbanding 43.50% dalam PRU12. 

Walaupun pungutan undi BN naik dari 508,851 undi dalam PRU12 kepada 680,369 undi dalam PRU13 bagi 55 kerusi Dun (tidak termasuk kerusi Sementa yang dimenangi percuma BN dalam PRU12), iaitu kenaikan sebanyak 33.70%. Namun ianya lebih tinggi dengan pertambahan pengundi di Selangor dari 1,561,494 orang (PRU12) ke 2,051,651 (PRU13) iaitu 23.89%. Peningkatan undi sebanyak 33.70% tersebut, BN hanya dapat merampas 2 kerusi dan hilang 10 kerusi, dengan keseluruhan memenangi 12 kerusi, semuanya menerusi calon UMNO.

Sementara undi Pakatan Rakyat, bagi 55 kawasan berkenaan bertambah lebih besar iaitu dari 650,005 undi ke 1,029,040 atau 58.31% (undi Pakatan Rakyat termasuk undi Pas di Kota Damansara yang bertanding bersama calon PKR selaku calon rasmi Pakatan Rakyat). Dari segi undi sah, undi Pakatan Rakyat telah meningkat dari 55.96% dalam PRU12 ke 59.20% dalam PRU13. 

Dengan gerak kerja besaran-besaran selama 5 tahun menjelang PRU13 dalam usaha mengambilalih kerajaan negeri Selangor khususnya dari sudut pendaftaran pemilih termasuk pemindahan pengundi dari negeri lain serta pemberian taraf kewarganegaraan kepada kumpulan tertentu, BN masih gagal menambat hati pengundi Selangor. Tambahan pula peranan proaktif jentera Pakatan Rakyat  memain peranan dalam kerja-kerja pendaftaran pemilih dan semakan serta bantahan pendaftaran besar-besaran seluruh negeri. Counter attacks Pakatan Rakyat seiring dengan gerakerja BN. 

Apakah nilai perpaduan dalam Pakatan Rakyat menggerakkan jentera dalam tempoh 5 tahun menjelang PRU13 akan terus beraksi menjelang PRU14. Pengukuhan kerajaan Pakatan Rakyat Selangor nampaknya ada bayangan rintisan keretakan, terutama isu jawatan Menteri Besar  tahun lepas, dan rumusan dari Muktamar Agung Pas tempoh hari menambahkan kerancakan episod tersebut. 

Kejayaan Pakatan Rakyat mempertahankan kerajaan dengan peningkatan sokongan dalam PRU13 di Selangor, memberikan tambahan kerusi Dun berganda kepada Pas berbanding DAP dan PKR. Dari 8 kerusi Dun ke 15 kerusi. Secara langsung memberikan satu tapak baru kepasa Pas, Selangor sebagai medan baru. 

Kejayaan Pas adalah kekalahan UMNO, sebagaimana projek "Pas ganti UMNO" di seluruh Semenanjung. BN kehilangan 10 kerusi iaitu 7 kepada Pas, 1 ke PKR dan 2 kepada DAP. 10 tersebut adalah; 2 kawasan majoriti Melayu, 7 Campuran dan 1 kawasan majoriti bukan Melayu. Kekalahan BN di Selangor dalam PRU13, secara langsung kekalahan UMNO, yang gagal mempertahankan kerusi tradisi Melayu yang diwakili UMNO. 

Bagi kawasan pilihan raya negeri yang majoriti Melayu iaitu lebih 60% pengundi adalah Melayu, sebanyak 19 kerusi, lebih separuh di sebelah pinggiran pantai, BN menerusi calon-calon UMNO hanya memungut 47.82% undi sah atau 278,569 undi, sementara Pakatan Rakyat menerusi calon-calon Pas (13) danPKR (6) memungut 301,480 undi atau 51.74% undi sah. BN menang 8 kerusi, Pas 8 kerusi dan PKR 3 kerusi. 

Di 19 kawasan majoriti Melayu, BN menang selesa di kawasan sebelah utara:  Sungai Burong (85.47% pengundi Melayu) dengan majoriti 15.02%, Sungai Air Tawar (85.15% Melayu) majoriti 10.92%, Jeram (78.69% Melayu) majoriti 11.43%, Hulu Bernam (68.35% Melayu) majoriti 16.82% dan Batang Kali (62.64% Melayu) dengan majoriti 13.94%. Undi popular BN di  5 kawasan ini ialah: Sungai Burong (57.62%), Sungai Air Tawar (55.54%), Jeram (55.80%), Hulu Bernam (56.54%) dan Batang Kali (55.48%). Kawasan lain yang dimenangi BN, semuanya di bawah 55% undi. 

Sebaliknya Pas memenangi beberapa kerusi dengan undi yang besar di kawasan majoriti Melayu, di Bangi, yang mempunyai 66.65% Melayu, Pas menang dengan majoriti 25.18% dengan memungut 62.71% undi popular. Pas kuasai 62.33% undi popular di kerusi Meru, yang mempunyai 60.19% pengundinya Melayu, sementara di Sijangkang, Pas dapat 55.50% undi sah, di kawasan 66.06% pengundi Melayu. 

Sungguhpun BN menang sebanyak 12 kerusi DUN, tetapi 2 kerusi campuran : Kota Damansara (56.10% pengundi Melayu) dan Semenyih (56.07% Melayu), dimenangi kerana perpecahan undi Pakatan Rakyat bila berlaku pertandingan 3 penjuru. Di Kota Damansara, kejayaan calon UMNO/BN kerana calon Pas memperolehi 7,312 undi mengatasi majoriti kemenangan calon BN sebanyak 1,527 undi untuk mengalahkan calon Parti Sosialis Malaysia yang bertanding atas tiket PKR. Di Semenyih, undi calon Parti Sosialis Malaysia sebanyak 5,568 lebih besar dari majoriti kemenangan calon BN, 4,145 undi mengatasi calon PKR.

Kesimpulan dari pencapaian calon-calon BN  dan calon Pas, sebagai parti mewakili orang Melayu ialah BN bergantung kepada undian pengundi Melayu dan kawasan luar bandar, sementara Pas, mendapat sokongan bersama pengundi Melayu dan bukan Melayu. Kedua-dua BN dan Pas bertanding di kawasan Melayu dan campuran, di samping calon Melayu dari PKR. BN gagal di kawasan di mana pengundi Melayu adalah kurang dari 50%, kecuali Kota Damansara dan Semenyih, menjelaskan tanpa sokongan majoriti Melayu, BN tidak mendapat tempat. 

Sementara Pas, semakin besar peratusan pengundi bukan Melayu, semakin tinggi undi dipungut.  Di Sri Serdang (36.12% pengundi Melayu) Pas menang besar mengalahkan calon BN dari UMNO, dengan majoriti 25.39% atau 16,251 undi, di mana calon Pas perolehi 62.85% undi sah. Di Taman Templer (51.51% pengundi  Melayu), calon Pas menang dengan majoriti besar, 7,467 undi atau 17.35% untuk mengalahkan calon UMNO. Begitu juga, di Lembah Jaya (54.26% Melayu), Cempaka (53.40% Melayu) dan Paya Jaras (56.99% Melayu), calon mengalahkan calon UMNO/BN dengan majoriti besar antara 14 hingga 25 peratus majoriti dengan menguasai antara 57 hingga 63 peratus undi sah. 

Apakah nasib yang akan dimiliki oleh Pas andainya Pas bersendirian tanpa kerjasama sebagaimana dalam PRU12 dan PRU13. Apakah Pas mengalami nasib sebagaimana pencapaian calon Pas di Kota Damansara, bukan sahaja menyaksikan kegagalannya tetapi juga akan sama meruntukan kerajaan Pakatan Rakyat yang dibina pada 01/04/2008. 

Kawasan majoriti pengundi Melayu paling tinggi dimenangi Pas ialah Hulu Kelang (80.40% Melayu), Sabak (80.27% Melayu) dan Gombak Setia (76.72% Melayu), tidak menjamin kemenangan Pas tanpa sokongan pengundi bukan Melayu. Dalam PRU13, undi Pas di Hulu Kelang ialah 21,310 undi, sementara BN 18,429 undi, peratusan keluar mengundi ialah 86.74. Jika diambil 86.74 sebagai purata peratusan keluar mengundi semua kaum, seramai 32,230 pengundi Melayu keluar mengundi, diandaikan pecahan antara sokongan orang Melayu di Hulu Kelang ialah 50:50 antara Pas dengan BN, bererti dari dari kelompok pengundi Melayu Pas cuma dapat 16,100 undi dan untuk menang perlukan sokongan 5,000 pengundi bukan Melayu. mampukan Pas mengaut undi sebanyak itu tanpa kerjasama dengan parti berbagai kaum. 

Di Sabak, Pas cuma menang dengan majoriti 399 undi dalam PRU13, setelah kalah 117 undi dalam PRU12. Dalam PRU13, Pas dapat 9,421 undi dan BN 9,022 undi, dengan peratusan keluar mengundi dalam PRU13 ialah 86.55 peratus, atau seramai 18,742 pengundi. Dengan peratusan keluar mengundi berkenaan seramai 15,044 pengundi Melayu dan baki 3,698 pengundi bukan Melayu, mampukan Pas mengharapkan 60% pengundi Melayu untuk menang. 

Begitu jugalah Gombak Setia, di mana Pas dapat 20,757 undi, sementara BN 19,076 undi, di mana peratusan keluar mengundi 86.78%, menganggarkan seramai 30,850 pengundi Melayu, 4,700 pengundi Cina dan 3,740 India dan lain-lain keluar mengundi. Untuk menang Pas perlu sokongan lebih 65 peratus pengundi Melayu, jika Pas bersendirian.  

Keseluruhannya dari 15 kerusi DUN yang dimenangi Pas, semuanya berfokus kepada undi pengundi bukan Melayu sebagai penentu, walaupun di kawasan majoriti Melayu. Justeru Pas yang bertanding atas kerjasama dengan PKR dan DAP, undi Pas adalah undi Pakatan Rakyat, bukan semata-mata gambaran kekuatan Pas. 

Dengan sokongan 51.75% pemilih di kawasan majoriti Melayu (19 kerusi), 57.52% bagi kawasan campuran di mana pengundi Melayu antara 40 hingga 59%, yang melibatkan 21 kerusi (termasuk undi calon Pas dan PSM di Kota Damansara dan Semenyih), ditambah 72.55% bagi kawasan majoriti bukan Melayu (lebih 60% pengundi bukan Melayu) di 16 kerusi, menggambarkan semakin tinggi peratusan pengundi bukan Melayu, semakin tinggi undi menolak BN. 

BN hanya mendapat 47.81% undi sah di kawasan majoriti Melayu, 41.95% undi di kawasan campuran dan 26.28% di kawasan majoriti bukan Melayu. Senario ini menyukarkan parti seperti Pas yang terasnya sokongan Melayu jika bertanding bersendirian. Kegagalan parti-parti mewakili bukan Melayu dalam BN; MCA, MIC, Gerakan dan PPP menarik sokongan bukan Melayu, bergantung kepada UMNO yang bertanding di kawasan luar bandar dan majoriti Melayu untuk memenangi kerusi, kecuali ada pihak lain menjurus kepada persaingan tiga atau empat penjuru. 

Pihak mana yang berkecenderungan untuk menafikan sistem dua parti yang mula dirintis dalam PRU12, bolehlah mengambil musibah dari Kota Damansara dan Semenyih. Justeru  warga pengundi Malaysia sedang membina agenda mematangkan kerangka politik menerusi sistem dua parti, janganlah pula ada kelompok cuba memecahkan dan memisahkan matlamat demokrasi, di mana kelompok majoriti menguasai pemerintahan. Kes Kota Damansara, calon yang menang hanya disokong 42% pemilih sahaja, bukan dapat sokongan simple majority, di Semenyih, cuma sokongan 48% saja, inilah kesan persaingan 3 penjuru.

Rayuan perwakilan Selangor, YB Safie Ngah, semasa Muktamar Agung Pas, muktamar mengambil keputusan mengambil kira situasi di Selangor, sudah menggambarkan dilema yang akan ditanggung oleh Pas Selangor, menghadapi cabaran mendatang.